Намагнічанасць
Намагнічанасць - вектарная фізічная велічыня, якая характарызуе магнітны стан макраскапічнага фізічнага цела. Пазначаецца звычайна М або J. Вызначаецца як магнітны момант адзінкі аб'ёму рэчыва:
| Намагнічанасць | |
|---|---|
| Размернасць | L−1I |
| Адзінкі вымярэння | |
| СІ | А·м−1 |
| СГС | эрг·Гс−1·см−3 |
| Заўвагі | |
| вектарная велічыня | |
Тут, M - вектар намагнічанасці; m - вектар магнітнага моманту; V - аб'ём.
У агульным выпадку (выпадку неаднароднага, па тых ці іншых прычынах, асяроддзя) намагнічанасць выяўляецца як
і з'яўляецца функцыяй каардынат.
Сувязь паміж M і напружанасцю магнітнага поля H ў дыямагнітных і парамагнітных матэрыялах звычайна лінейная (па меншай меры, пры не занадта вялікіх велічынях поля, што намагнічвае):
дзе χm называюць магнітнай успрымальнасцю. У ферамагнітных матэрыялах няма адназначнай сувязі паміж M і H з-за магнітнага гістэрэзісу.
Магнітная індукцыя вызначаецца праз намагнічанасць як:
Дынаміка намагнічанасці правіць
Залежныя ад часу паводзіны намагнічанасці становяцца важнымі, калі разглядаецца нанаразмерная і нанасекундная шкала часу намагнічанасці. Замест простага выраўноўвання з прыкладзеным полем, асобныя магнітныя моманты ў матэрыяле пачынаюць прэцэсіраваць вакол прыкладзенага поля і прыхадзіць ў адпаведнасць праз паслабленне, калі энергія перадаецца ў прасторавыя краты.
Размагнічванне правіць
У дадатак да намагнічанасці, існуе таксама размагнічванне. Размагнічванне - гэта працэс, пры якім магнітнае поле аб'екта зменшана або ліквідавана.[1] Працэс размагнічвання можа быць дасягнуты рознымі спосабамі. Адзін з метадаў, які выкарыстоўваецца для размагнічвання - нагрэў аб'екта вышэй яго тэмпературы Кюры. Прычына гэтага ў тым, што калі магнітны матэрыял награваецца да тэмпературы Кюры, цеплавыя флуктуацыі набываюць дастаткова энергіі, каб пераадолець абменныя узаемадзеянні, якія выклікаюць ферамагнетызм, і магнітнае ўпарадкаванне руйнуецца.
Яшчэ адзін спосаб дасягнення размагнічвання - выкарыстоўваць электрычную катушку. Калі аб'ект адводзіцца з шпулькі пераменнага току, які праходзіць праз яго, дыполі аб'екта становяцца выпадковымі і аб'ект будзе размагнічаны.[2]
Прымяненне размагнічвання правіць
Адно з ужыванняў размагнічвання - ліквідацыя непажаданых магнітных палёў. Прычынай гэтага з'яўляецца тое, што магнітныя палі могуць мець непажаданыя эфекты на розных прыладах. У прыватнасці магнітныя палі могуць паўплываць на электронныя прылады, такія як сотавыя тэлефоны або камп'ютары. Калі такая прылада будзе ўваходзіць у кантакт з іншымі, магчыма магнітнымі аб'ектамі, магнітныя палі павінны быць зменшаны для таго, каб абараніць электронныя прылады. Таму размагнічванне часам выкарыстоўваецца для падтрымання магнітных палёў ад пашкоджання электрычных прылад.
Гл. таксама правіць
Зноскі
- ↑ Magnetic Component Engineering(недаступная спасылка). Magnetic Component Engineering. Архівавана з першакрыніцы 17 снежня 2010. Праверана April 18, 2011.
- ↑ Demagnetization(недаступная спасылка). Introduction to Magnetic Particle Inspection. NDT Resource Center. Архівавана з першакрыніцы 14 лютага 2014. Праверана April 18, 2011.
Літаратура правіць
- Намагнічанасць — артыкул з БСЭ
- Вонсовский С. В. Магнетизм, М., 1971
- Киренский Л. В. Магнетизм, 3 изд., М., 1967.