Нацыянальны ўніверсітэт «Запарожская палітэхніка»

Нацыянальны ўніверсітэт «Запарожская палітэхніка» (укр.: Національний університет «Запорізька політехніка») — украінская дзяржаўная вышэйшая навучальная ўстанова політэхнічнага профілю са статусам нацыянальнага ўніверсітэта, якая знаходзіцца ў Запарожжы.

Нацыянальны ўніверсітэт «Запарожская палітэхніка»
(НУЗП)
Національний університет «Запорізька політехніка»
Арыгінальная назва Національний університет «Запорізька політехніка»
Міжнародная назва Zaporizhzhya National Technical University
Дэвіз Vivere est cogitare[d]
Заснаваны 1900
Рэктар Віктар Леанідавіч Грэшта
Студэнты 13000
Дактары 52
Прафесары 58
Выкладчыкаў 900
Юрыдычны адрас вул. Жукоўскага 64, Запарожжа, 69063, Украіна
Узнагароды
Ордэн «Знак Пашаны»
Сайт zntu.edu.ua
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Агульная характарыстыка правіць

Існаванне навучальнай установы пачалося з 1900 г., калі ў павятовым горадзе Аляксандраўск (з 1924 г. – Запарожжа) было створана сямікласне тэхнічнае вучылішча, якое рыхтавала спецыялістаў сярэдняй кваліфікацыі - тэхнікаў-механікаў. Адначасова з вучэбнай працай вялося будаўніцтва асноўных памяшканняў. Неўзабаве былі збудаваныя галоўны трохпавярховы корпус, а таксама майстэрні, гімнастычны павільён, жылыя дамы для супрацоўнікаў. У навучальным корпусе размясціліся аўдыторыі, фізічныя і механічныя кабінеты, лабараторыі, актавая зала, крама па продажы гатовых вырабаў. Добра наладжанае навучанне, абсталяваныя майстэрні дазвалялі калектыву вучылішча выхоўваць кваліфікавана падрыхтаваных тэхнікаў-механікаў. Яго выпускнікі паспяхова працавалі на машынабудаўнічых прадпрыемствах, што спрыяла павышэнню аўтарытэту, прызнанню вучылішча. Яно лічылася адным з лепшых не толькі ва Украіне, але і было вядома ў замежжы. У 1920 г. вучылішча рэарганізавана ў Запарожскі індустрыяльны тэхнікум з чатырохгадовым навучаннем. З лістапада 1922 г. у адпаведнасці з новай сістэмай народнай адукацыі ва Украіне тэхнікум стаў навучальнай установай, якая рыхтавала інжынераў-механікаў для сельгасмашынабудавання і інжынераў для машынабудавання. У 1930 г. тэхнікум быў ператвораны ў інстытут сельгасмашынабудавання. На працягу 10 гадоў, да пачатку Другой сусветнай вайны, дыпломы інжынераў атрымалі тут 782 чалавекі, якія ў далейшым працавалі як на запарожскіх заводах – камбайнавым, маторабудаўнічым і іншых, так і на заводах іншых гарадоў краіны - Краматорск, Кіраваград, Луганск і інш.

У гады вайны больш за 600 студэнтаў і выкладчыкаў сышлі на фронт, 52 вучыліся ў артылерыйскай акадэміі, 30 скончылі паскораны курс ваеннай акадэміі механізацыі і матарызацыі. Больш за 300 студэнтаў і выкладчыкаў былі адзначаны за праяўленыя імі гераізм і мужнасць на франтах баявымі ордэнамі і медалямі. Больш за 50 з іх не вярнуліся дадому.

У 1941 г. інстытут быў эвакуіраваны ў Барнаул, а пасля на базе інстытута стварылі Алтайскі політэхнічны інстытут. Пасля вызвалення Запарожжа ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў у 1944 г. быў арганізаваны Запарожскі аўтамеханічны інстытут, які праз тры гады стаў Запарожскім інстытутам сельскагаспадарчага машынабудавання, а ў 1957 г.быў перайменаваны ў машынабудаўнічы інстытут. Паводле пастановы Кабінета Міністраў Украіны ад 20 красавіка 1994 г. на базе машынабудаўнічага інстытута створаны тэхнічны універсітэт. У жніўні 2001 г. універсітэту быў нададзены статус нацыянальнага.

Універсітэт сёння - гэта 6 інстытутаў, 12 факультэтаў, 60 кафедраў, 9 вучэбна-лабараторных карпусоў, 4 студэнцкія інтэрнаты на 2300 месцаў, бібліятэка з кніжным фондам больш за мільён асобнікаў, рэдакцыйна-выдавецкі аддзел, друкарня, дзве спартыўна-аздараўленчыя здраўніцы, санаторый-прафілакторый, медыцынскі цэнтр, спартыўны і харчовы комплексы, магутная адміністрацыйна-гаспадарчая частка і інш.

Універсітэт рыхтуе бакалаўраў, спецыялістаў (інжынераў), магістраў па 51 спецыяльнасці. Выкладчыцкі склад налічвае больш за 900 чалавек, з якіх 640 маюць навуковыя ступені і навуковыя званні, у тым ліку 47 дактароў навук, прафесараў. З ліку выкладчыкаў 24 чалавекі абраныя дзейснымі членамі і членамі-карэспандэнтамі галіновых акадэмій Украіны, 25 маюць ганаровыя званні заслужаных дзеячаў навукі і тэхнікі, заслужаных работнікаў адукацыі, лаўрэатаў дзяржаўнай прэміі. Ва ўніверсітэце вучыцца больш за 13 тыс. студэнтаў, працуе ваенная кафедра па падрыхтоўцы афіцэраў запасу адначасова з навучаннем на дзённай форме. Ва ўніверсітэце ажыццяўляецца падрыхтоўка навуковых кадраў вышэйшай кваліфікацыі ў аспірантуры і дактарантуры, працуюць спецыялізаваныя вучоныя саветы па абароне дысертацый.

За гады свайго існавання універсітэт падрыхтаваў звыш 85 тыс. спецыялістаў, сярод якіх каля 1500 грамадзяне замежных краін Азіі, Афрыкі, Еўропы, Лацінскай Амерыкі. Падтрымліваюцца дзелавыя, навуковыя, асветніцкія і культурныя сувязі з навучальнымі ўстановамі Кітая, Германіі, Польшчы, Расіі, Францыі.

Структура правіць

Машынабудаўнічы інстытут правіць

  • Транспартны факультэт
  • Машынабудаўнічы факультэт

Фізіка-тэхнічны інстытут правіць

  • Інжынерна-фізічны факультэт
  • Факультэт будаўніцтва, архітэктуры і дызайну
  • Электратэхнічны факультэт

Інстытут інфарматыкі і радыёэлектронікі правіць

  • Факультэт радыёэлектронікі і тэлекамунікацый
  • Факультэт камп'ютарных навук і тэхналогій

Эканоміка-гуманітарны інстытут правіць

  • Факультэт эканомікі і кіравання
  • Гуманітарны факультэт

Інстытут кіравання і права правіць

  • Факультэт міжнароднага турызму і кіравання персаналам
  • Факультэт кіравання фізічнай культурай і спортам
  • Факультэт сацыяльных навук
  • Юрыдычны факультэт

У структуру ўніверсітэта ўваходзіць Токмакскі механічны тэхнікум, Бердзянскі машынабудаўнічы каледж, Запарожскі электратэхнічны каледж, Запарожскі каледж радыёэлектронікі, Запарожскі гуманітарны каледж.

Спасылкі правіць