Ніка (апавяданне)
«Ніка» (руск.: Ника) — апавяданне расійскага пісьменніка Віктара Пялевіна, упершыню апублікаванае ў 1992 годзе.
| Ніка | |
|---|---|
| Жанр | апавяданне |
| Аўтар | Віктар Пялевін |
| Мова арыгінала | руская |
Сюжэт правіць
Гэта апавяданне пра вечныя перажыванні, пастаянныя сумневы і прыхільнасці, якія кожны з нас адчуваў хоць бы раз у жыцці. Гэта разважанне пра загадкавасць унутранага свету іншага чалавека, па-за залежнасці ад блізкасці да яго. Гэта спробы аналізу сувязяў паміж унутраным светам і знешнімі праявамі чалавека: яго паводзінамі, асобнымі ўчынкамі, а таксама пазіцыйнымі выхадкамі.
З першых радкоў «Ніка» Віктара Пялевіна адсылае чытача да апавядання І. А. Буніна «Лёгкае дыханне». Фінал «Лёгкага дыхання» з'яўляецца першым сказам «Нікі»: «Зараз, калі яе лёгкае дыханне зноў рассеялася ў свеце, у гэтым воблачным небе, у гэтым халодным вясновым ветры ...». Пасля гэтай фразы згадваецца «цяжкі, як сілікатная цэгла, том Буніна», які ляжыць на каленях апавядальніка. Пялевін праводзіць у апавяданні мноства паралеляў паміж сваёй Нікай і бунінскай Оляй Мяшчэрскай. Фіналы апавяданняў таксама з'яўляюцца падобнымі[1].
У аснове сюжэту ён і яна, узаемаадносіны паміж імі. Яна прыгожая і загадкавая. Ён спрабуе зразумець яе, убачыць свет яе вачыма і нечаму ў яе навучыцца. У фінале гераіня гіне пад коламі аўтамабіля. На працягу ўсяго апавядання чытач упэўнены, што Ніка — гэта жанчына, і толькі ў самым канцы аказваецца, што гэта кошка[2].
Гэты нечаканы сюжэтны паварот і з'яўляецца галоўнай асаблівасцю апавядання. Аўтар наўмысна гуляе з чытачом і заблытвае яго. Ён выкарыстоўвае лексіку, якая можа апісваць і жанчыну, і кошку, а таксама адсылае чытача да класічнай рускай літаратуры. Акрамя падману чытача, аўтар пераследваў мэту прадставіць праблему ўзаемаадносінаў мужчыны і жанчыны з рознымі светаўспрыманнямі як праблему «постмадэрнісцкага ўсеадзінства рознанакіраваных пачаткаў»[3].
Публікацыі правіць
Апавяданне было ўпершыню апублікавана ў часопісе «Юнацтва», 1992, № 6—8.[4] Апавяданне таксама ўвайшло ў зборнік Пялевіна «Generation «П». Рассказы» 1999 года[1].
Зноскі
- ↑ а б Богданова О. В. «Традиционный постмодернизм» рассказа В. Пелевина «Ника» // Вестник Санкт-Петербургского университета. История. 2003.
- ↑ Переслегина Е. Р. Женщина и кошка в рассказе В. Пелевина «Ника» (анализ ключевого концепта) // Вестник Нижегородского университета им. Н. И. Лобачевского. 2011.
- ↑ Баранов Д. К. К вопросу о повествовательной структуре рассказа В. Пелевина «Ника» // Вестник Санкт-Петербургского университета. Язык и литература. 2018.
- ↑ Летопись журнальных статей. Выпуски 9-12. 1993.
Спасылкі правіць
- Ніка — тэкст апавядання