Павел (Панамароў)
Мітрапаліт Павел (свецкае імя: Георгій Васілевіч Панамароў, руск.: Георгий Васильевич Пономарёв; нар. 19 лютага 1952, Караганда, Казахская ССР) — епіскап Рускай праваслаўнай царквы; мітрапаліт Кацярынадарскі і Кубанскі (з 2020), мітрапаліт Мінскі і Заслаўскі, Патрыяршы Экзарх усяе Беларусі (2013—2020).
.jpg)
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў сям’і рабочых. Вучыўся ў сярэдняй школе. Пасля заканчэння сярэдняй школы служыў у радах Савецкай Арміі. Пасля дэмабілізацыі працаваў слесарам і шафёрам.
У 1973 годзе паступіў у Маскоўскую духоўную семінарыю, якую скончыў у 1976 годзе. 17 снежня 1977 года прыняў пострыг у Троіца-Сергіевай Лаўры. 5 сакавіка 1978 года пасвечаны ў сан іерадыякана. 6 мая 1978 года пасвечаны ў сан іераманаха.
У 1979 годзе прызначаны рэферэнтам Аддзела знешніх царкоўных зносін Маскоўскага патрыярхата. У 1980 годзе скончыў Маскоўскую духоўную акадэмію са ступенню кандыдата багаслоўя.
У верасні 1981 года накіраваны ў Рускую духоўную місію ў Іерусаліме. З ліпеня 1982 года — намеснік начальніка місіі.
У 1983 годзе ўзведзены ў сан ігумена. У жніўні 1986 узведзены ў сан архімандрыта.
З ліпеня 1986 года — начальнік Рускай духоўнай місіі ў Іерусаліме. У жніўні 1988 года прызначаны намеснікам Пскова-Пячэрскага манастыра.
Архірэйства правіць
Пастановай патрыярха Маскоўскага і ўсяе Русі Алексія II і Свяшчэннага сінода РПЦ ад 19 лютага 1992 года прызначаны служыць епіскапам Зарайскім, вікарыем Маскоўскай епархіі, якая кіравала Патрыяршымі прыходамі ў ЗША і часова ў Канадзе. 21 сакавіка 1992 названы, а 22 сакавіка таго ж года года хіратанісаны ў епіскапа Зарайскага, вікарыя Маскоўскай епархіі, кіраўніка прыходамі Маскоўскага патрыярхату ў ЗША і Канадзе. Хіратанію ў Богаяўленскім кафедральным саборы здзейснілі Свяцейшы Патрыярх Алексій II, мітрапаліты Круціцкі і Каломенскі Ювеналій (Паяркаў), Растоўскі і Новачаркаскі Уладзімір (Сабадан), Пскоўскі і Велікалуцкі Уладзімір (Катляроў), архіепіскап Сонечнагорскі Сергій (Фамін), епіскапы Істрынскі Арсеній (Епіфанаў) і Падольскі Віктар (П'янкоў).
З снежня 1999 года — епіскап Венскі і Аўстрыйскі. З красавіка 2000 года — епіскап Венскі і Будапешцкі.
З 7 мая 2003 года — архіепіскап Разанскі і Касімаўскі. 5 кастрычнікa 2011 года ў сувязі з утварэннем Касімаўскай і Скопінскай епархіі тытул зменены на Разанскі і Міхайлаўскі.
З 6 кастрычніка 2011 года — кіраўнік новастворанай Разанскай мітраполіі, у сувязі з чым 8 кастрычніка ва Успенскім саборы Троіца-Сергіевай лаўры узведзены ў сан мітрапаліта.
На чале Беларускай праваслаўнай царквы правіць
25 снежня 2013 года прызначаны мітрапалітам Мінскім і Слуцкім, Патрыяршым экзархам усяе Беларусі.
Прызначэнне главой БПЦ чалавека без беларускага грамадзянства і ведаў беларускай мовы было раскрытыкавана шэрагам грамадскіх актывістаў Беларусі. Мітрапаліт паабяцаў атрымаць беларускі пашпарт і заняцца вывучэннем мовы[1].
16 снежня 2014 года святары Мінскай мітраполіі Беларускай Праваслаўнай Царквы на чале з Патрыяршым Экзархам Паўлам агучылі намер хадайнічаць перад Найсвяцейшым Патрыярхам Маскоўскім і ўсяе Русі Кірылам і Святым Сінодам аб прадастаўленні Беларускай Праваслаўнай Царкве статусу самакіравальнай Царквы ў складзе Маскоўскага Патрыярхата на ўзор Латвіі, Малдовы і Эстоніі, што выклікала бурную рэакцыю ў Расіі[2]. Таксама Павел заклікаў настаяцеляў кантраляваць дзейнасць прадаўцоў царкоўных лавак не толькі з фінансавага боку, але і з боку іх узаемадзеяння з пакупнікамі, забараніў рэалізацыю любой літаратуры, што мае палітычную скіраванасць, у тым ліку антыбеларускую, і змяшчае інфармацыю, якая наўпрост не адносіцца да веравучэння Царквы, яе гісторыі і культуры, ікон не прызнаных Царквой святых, выяў з некананічнай або неправаслаўнымі сюжэтамі, абярэгаў і талісманаў[3].
10 жніўня 2020 года Мітрапаліт Павел павіншаваў Аляксандра Лукашэнку з перамогай на шостых прэзідэнцкіх выбарах[4], аднак неўзабаве выбачыўся за заўчаснае віншаванне[5]. 17 жніўня 2020 года ён наведаў людзей, якія пацярпелі ў ходзе пратэстных акцый, якія адбыліся пасля выбараў[6].
25 жніўня 2020 года Свяшчэнны сінод Рускай праваслаўнай царквы прыняў прашэнне Патрыяршага экзарха ўсяе Беларусі Паўла аб вызваленні ад пасады мітрапаліта Мінскага і Заслаўскага. Мітрапаліт Павел быў прызначаны кіраўніком Кубанскай мітраполіі[7].
Узнагароды правіць
Царкоўныя правіць
- Ордэн святога дабравернага князя Данііла Маскоўскага II ступені
- Ордэн прападобнага Сергія Раданежскага II ступені (двойчы)
- Ордэн прападобнага Серафіма Сароўскага II ступені (2007)
- Ордэн прападобнага Серафіма Сароўскага I ступені (2017)
- Ордэн свяціцеля Інакенція, мітрапаліта Маскоўскага і Каломенскага, II ступені (2012)
- Ордэн Алега Разанскага (2012)
- Ордэн прападобных Антонія і Феадосія Пячэрскіх I ступені (Украінская Праваслаўная Царква; 2019).
- Ордэны Іерусалімскай, Антыяхійскай і Амерыканскай Праваслаўных Цэркваў.
Свецкія правіць
- Вышэйшая ўзнагарода руху «За захаванне народа» (Расія; 2015).
- Памятны знак «У гонар заснавання Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі» (2017).
- Медаль «Заслужаны Міратворац» (2017).
Зноскі
- ↑ Против россиянина во главе белорусской церкви выступили общественники. Lenta.ru (31 студзеня 2014). Праверана 2 сакавіка 2014.
- ↑ У Расіі адрэагавалі на жаданне БПЦ атрымаць самакіраванне(недаступная спасылка)
- ↑ Мітрапаліт Павел забараніў прадаваць у царкоўных крамах антыбеларускую літаратуру(недаступная спасылка)
- ↑ Патриарший Экзарх всея Беларуси поздравил Александра Лукашенко с избранием на пост Президента Республики Беларусь
- ↑ Мітрапаліт Павел папрасіў прабачэння за заўчаснае віншаванне Лукашэнкі з перамогай на выбарах
- ↑ Патриарший Экзарх навестил людей, пострадавших в ходе протестных акций
- ↑ Мітрапаліт Павел пакінуў Беларусь. Упершыню Беларускую праваслаўную царкву ўзначаліў мітрапаліт-беларус
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Павел (Панамароў)
- Біяграфія на афіцыйным партале Беларускай Праваслаўнай Царквы