Парламенцкія выбары ў Германіі (1871)
Парламенцкія выбары ў Германіі 1871 года (ням.: Reichstagswahl 1871) — першыя ў гісторыі адзінай германскай дзяржавы выбары ў агульнанацыянальны прадстаўнічы орган — Імперскі сход (Рэйхстаг) Германскай імперыі. Адбыліся 3 сакавіка.
| 3 сакавіка 1871 года | |||
|---|---|---|---|
| Яўка: | 52,0% | ||
| Партыя: | Нацыянал-ліберальная партыя | Партыя цэнтра | Нямецкая кансерватыўная партыя |
| Месцаў атрымана: | 119 | 60 | 453 |
| Галасоў: | 1,171 млн. (30,1%) |
724 тыс. (18,6%) |
549 тыс. (13,6%) |
| Партыя: | Свабодна-кансерватыўная партыя | Германская прагрэсісцкая партыя | Імперская ліберальная партыя |
| Месцаў атрымана: | 39 | 45 | 30 |
| Галасоў: | 346 тыс. (8,9%) |
342 тыс. (8,8%) |
281 тыс. (7,2%) |
 Вынікі выбараў у Рэйхстаг (без Эльзас-Латарынгіі) | |||
.svg){kind=small}
Асаблівасці выбараў правіць
Да галасавання былі дапушчаныя падданыя мужчынскага полу, старэйшыя за 25 гадоў. З выбараў былі выключаныя ваеннаслужачыя, а таксама жыхары Эльзас-Латарынгіі (паколькі далучэнне гэтай тэрыторыі да Германіі было афіцыйна замацавана пазней, пасля падпісання 14 мая 1871 года Франкфурцкага мірнага дагавора з Францыяй). Да моманту правядзення галасавання не была дэмабілізавана шматлікая армія ваеннага часу, створаная ў сувязі з франка-прускай вайной. У выніку агульная колькасць выбаршчыкаў склала толькі 7,65 мільёна чалавек — 19,4 % насельніцтва імперыі. У выбарах прынялі ўдзел 51 % ад ліку маючых права голасу.
Выбары праводзіліся па мажарытарнай сістэме ў 382 акругах. У выпадку, калі пераможца не атрымліваў абсалютнай большасці галасоў, прадугледжвалася перабалаціроўка (падлік вынікаў «паўторнага выбару» выбаршчыкаў).
Вынікі выбараў правіць
Найбольшую падтрымку выбаршчыкаў атрымалі кандыдаты ад Нацыянал-ліберальнай партыі, за якіх быў пададзены 1,171 млн галасоў (30,1 %). Партыя атрымала 119 мандатаў. Другое месца заняла каталіцкая Партыя цэнтра (724 тыс. галасоў, 18,6 %, 60 мандатаў). Трэцяе — Нямецкая кансерватыўная партыя (549 тыс. галасоў, 14,1 %, 53 мандаты). У агульнай складанасці ў парламент прайшлі прадстаўнікі 14 розных палітычных груп. Акрамя агульнанацыянальных партый, у галасаванні прымалі ўдзел рэгіянальныя і нацыянальныя палітычныя аб’яднанні. 7 месцаў атрымалі прыхільнікі звергнутай у 1866 годзе гановерскай дынастыі Вельфаў; 14 — прадстаўнікі польскай меншасці, 1 — дацкай.
 | |||
| Партыя | Галасоў | % | Месцаў |
|---|---|---|---|
| Нацыянал-ліберальная партыя | 1 171 000 | 30,1 | 125 |
| Партыя цэнтра | 724 000 | 18,6 | 63 |
| Нямецкая кансерватыўная партыя | 549 000 | 14,1 | 57 |
| Свабодна-кансерватыўная партыя | 346 000 | 8,9 | 37 |
| Германская прагрэсісцкая партыя | 342 000 | 8,8 | 46 |
| Імперская ліберальная партыя | 281 000 | 7,2 | 30 |
| Польская партыя | 176,000 | 4.6 | 13 |
| Сацыял-дэмакратычная рабочая партыя Германіі | 124 000 | 3,2 | 2 |
| Нямецка-Гановерская партыя | 52 000 | 1,4 | 6 |
| Дацкая партыя | 25,000 | 0.7 | 1 |
| Нямецкая народная партыя | 19 000 | 0,5 | 1 |
| Іншыя | 79 000 | 2,0 | 1 |
| Несапраўдных галасоў | 275 500 | - | - |
| Усяго | 4 163 500 | 100 | 382 |
| Зарэгістравана выбаршчыкаў / яўка | 7 656 200 | 52,0 | - |
| Крыніца: Nohlen & Stöver, DGDB | |||
Літаратура правіць
- Gerhard Stoltenberg: Der Deutsche Reichstag 1871—1873. Droste Verlag, Düsseldorf, 1955.