Патагонская пустыня

Патагонская пустыня — пясчана-камяністая пустыня на тэрыторыі Паўднёвай Амерыкі. Заселена вельмі слаба. Мінеральныя рэсурсы абмежаваныя. З-за цяжкадаступнасці яна з’яўляецца адной з найменш вывучаных пустыняў свету.

Геаграфія правіць

Пустыня цягнецца вузкай паласой даўжынёй 1600 км уздоўж Атлантычнага акіяна ад 39 ° да 53 ° паўднёвай шыраты, займаючы Патагонскае плато на вышыні 600—800 м. Гэта адзіная пустыня ўзбярэжжа ў высокіх шыротах. Размяшчаецца ля падножжаў і ў ніжняй частцы ўсходняга схілу Анд ў Аргенціне. Плошча 400 000 км². Глебы прадстаўлены, пераважна, слабаразвітымі пустэльнымі камяністымі глебамі. Засоленыя глебы, да саланчакоў, займаюць бясцёкавыя ўпадзіны. Водныя рэсурсы вельмі абмежаваныя, запасы падземных вод наадварот значныя.

Клімат правіць

Гадавыя (студзеньскія) тэмпературы ў сярэднім +21 ° С, абсалютны максімум да 40 °C. Сярэднія зімовыя (ліпеньскія) +10-+16 ° С. Зімы ў цэлым нягледзячы на мяккасць, вельмі суровыя. Пры моцных маразах тэмпература можа зніжацца да −21 °.