Песняры
«Песняры́» — вакальна-інструментальны ансамбль пад кіраўніцтвам Уладзіміра Мулявіна, створаны ў Мінску ў 1969 годзе. Вядомы шырокай аўдыторыі слухачоў па песнях «Александрына», «Касіў Ясь канюшыну», «Алеся» і інш.
| Песняры | |
|---|---|
 Песняры ў Яраслаўлі, 1974 | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Жанр |
Фолк-рок Фолк Поп-рок |
| Гады | 1969 — 2003 (сёння на назву прэтэндуе пяць калектываў) |
| Краіна |
 Беларусь |
| Горад | Мінск |
| Адкуль | БССР |
| Мова песень |
беларуская руская |
| Лэйбл | «Мелодия» |
| pesnyary.by | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы |
|
Гісторыя правіць
Ансамбль першапачаткова пазіцыянаваўся як фальклорны. Аснову рэпертуару складалі апрацаваныя беларускія народныя песні. Паступова «Песняры» вынайшлі свой уласны стыль, яны гарманічна спалучылі актуальную замежную музыку з беларускімі напевамі. Мулявін называў гэты стыль «фольк-біт»[1]. Яны зваліся «Лявоны», а яшчэ раней выступалі ў складзе ВІА «Арбіта-67». «Песнярамі» назваліся часова, каб паўдзельнічаць у эстрадным конкурсе ў Маскве (1970), але так імі і засталіся, бо пасля конкурсу прыйшла ўсесаюзная слава.
Дэбютная пласцінка «Песняроў» (1971) уключала беларускія народныя песні ў музычнай апрацоўцы Уладзіміра Мулявіна, спалучаныя з модным тады біг-бітам, рок-н-рольнымі і блюзавымі мелодыямі. Яна выйшла на фірме «Мелодыя» ў Маскве накладам 4 млн асобнікаў. Пасля ў рэпертуар былі ўключаныя песні савецкіх кампазітараў, песні на вершы вядомых паэтаў — Янкі Купалаы, Роберта Бёрнса, Уладзіміра Маякоўскага. Ансамблем былі пастаўленыя 2 вялікія тэатралізаваныя творы (рок-оперы) — «Песня пра долю» (1976) і «Гусляр» (1978).
У 1976 адбыліся гастролі ў ЗША. «Песняры» сталі першым ансамблем у СССР, які быў адзначаны «Залатым дыскам» фірмы «Мелодыя» (1982), што ўручаўся за продаж накладу ў 12 мільёнаў пласцінак[1].
У 1998 годзе ў гурце адбыўся раскол. У цяперашні час існуе каля пяці розных ансамбляў, якія маюць у сваёй назве слова «Песняры» і якія выконваюць песні легендарнага калектыву[2]. Правапераемнікам з’яўляецца Беларускі дзяржаўны ансамбль «Песняры», які запатэнтаваў сваю назву ў Расійскай Федэрацыі (пасведчанне № 92), а таксама гурт «Беларускія Песняры».
Дыскаграфія правіць
| 1971 | Ты мне вясною прыснілася | Ты мне вясною прыснілася |
| 1974 | Алеся | Алеся |
| 1977 | Перапёлачка | Перапёлачка |
| 1979 | Волoгда | Волагда |
| 1980 | Гусляр | Гусляр |
| 1982 | Зачарованная моя | Мая зачараваная |
| 1984 | Через всю войну | Праз усю вайну |
Існуе таксама шэраг сінглаў.
Склад правіць
Склад гурту ўвесь час змяняўся. Найбольшыя знакамітымі ўдзельнікамі былі:
- Уладзімір Мулявін (спеў, гітара, 1968—2003)
- Валерый Мулявін (гітара, 1968—1974)
- Леанід Барткевіч (спеў, 1969—1980)
- Анатоль Кашапараў (спеў, 1970—1990)
- Валерый Дайнека (спеў, 1976—1992)
- Леанід Тышко (бас-гітара, 1968—1981)
- Уладзіслаў Місевіч (саксафон, жалейка, 1968—1992)
- Аляксандр Дзямешка (бубны, 1968—1988)
- Уладзімір Нікалаеў (клавішныя, 1971—1980)
- Актай Айвазаў
- Вячаслаў Міхновіч
- Марк Шмелькін
- Уладзімір Ткачэнка
- Валерый Яшкін
- Анатоль Гілевіч
- Валянцін Бадзьяраў
- Віктар Часлаў Паплаўскі
- Юры Дзянісаў
- Барыс Бернштэйн
Зноскі
- ↑ а б Уладзімір Арлоў: «Песняры» далучылі мяне, савецкага хлапчука, да нацыянальнага космасу / Наша Ніва
- ↑ Жданович, Анна. Опыт и молодость "Песняров" (руск.). Белорусы и рынок (17 сакавіка 2014). Архівавана з першакрыніцы 9 красавіка 2020. Праверана 9 красавіка 2020.
Літаратура правіць
- Д.П., фота У. Парфянка. «ПЕСНЯРЫ» // Энцыклапедыя беларускай папулярнай музыкі (бел.) / уклад. Дз. Падбярэзскі і інш. — Мінск: Зміцер Колас, 2008. — С. 231–233. — 368 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-6783-42-8.
Спасылкі правіць
- БДА Песняры (руск.)
- Беларускія песняры Архівавана 26 лістапада 2010. (руск.)
- Віртуальны Музей Ансамбля Песняры (руск.)
- Сайт пра ВІА «Песняры» (руск.)