«Праз Парыж» — франка-італьянскі кінафільм рэжысёра Клода Атан-Лара, які выйшаў у 1956 годзе, з удзелам Бурвіля, Жана Габэна і Луі дэ Фюнеса. Экранізацыя твора пісьменніка Марселя Эмэ.

Праз ПарыжM:
фр.: La Traversée de Paris
Постар фільма
Жанр драматычны фільм і кінакамедыя
Рэжысёр
Прадзюсар
Сцэнарыст
У галоўных
ролях
Аператар
Кампазітар
Працягласць 80 хв.
Краіна
Мова французская
Год 26 кастрычніка 1956[1], 9 верасня 1956[1] і 7 чэрвеня 1957[1]
IMDb ID 0049877

Сюжэт правіць

У акупаваным нацыстамі Парыжы квітнее чорны рынак. Акупацыйныя ўлады спрабуюць змагацца з нелегальным гандлем, раз-пораз арыштоўваюць гандляроў і пасярэднікаў і канфіскуюць тавар. Беспрацоўны шафёр Мартэн (Бурвіль) зарабляе на жыццё дастаўкай тавару пакупнікам пад покрывам ночы. Атрымаўшы ад уладальніка крамы (Луі дэ Фюнес) заданне аднесці заказчыку свіную тушу, спакаваную ў чатыры валізкі, ён пачынае шукаць памочніка і знаёміцца ​​ў кафэ з Гранжылем (Жан Габэн) — дзіўнаватым чалавекам незразумелага роду дзейнасці. Адправіўшыся з незнаёмцам ў небяспечны шлях праз Парыж, які патрулююць немцы, Мартэн не раз шкадуе, што звязаўся з Гранжылем, бо той відавочна шукае рызыку і прыгоды. Неўзабаве высвятляецца, што яго напарнік — вядомы мастак — дастаткова багаты і ў грошах не мае патрэбы, а ў гэтую авантуру увязаўся толькі дзеля новых вострых адчуванняў.

Нарэшце, перажыўшы шмат небяспечных момантаў і дабраўшыся да пункту назначэння, яны прыцягваюць увагу патруля, які затрымлівае іх за парушэнне каменданцкай гадзіны. Акрамя таго, пры вобшуку ў іх знаходзяць нелегальны тавар. Чакаючы рашэння сваёй долі, Гранжыль сустракае нямецкага афіцэра — даўняга прыхільніка сваёй творчасці, які хоча дапамагчы яму выбрацца з гэтай небяспечнай сітуацыі. Гранжыль згодны выратавацца толькі разам са сваім новым сябрам. Але раптам абставіны змяняюцца: немцы атрымліваюць паведамленне, што нехта напаў на іх патруль, ёсць забітыя. Усіх затрыманых садзяць у грузавік. Ніхто не ведае, куды іх вязуць. У турму? На расстрэл? У апошні момант Гранжылю загадваюць выйсці, што ён і робіць. Грузавік у гэты ж момант з’язджае. Гранжыль паспявае толькі злавіць поўны адчаю позірк Мартэна…

Пасля заканчэння вайны месье Гранжыль выпадкова сустракае Мартэна на вакзале. Той працуе насільшчыкам.

Узнагароды правіць

  • Венецыянскі кінафестываль (1956): Прэмія лепшаму акцёру — Бурвіль;
  • Французскі сіндыкат кінакрытыкаў (1958): Прэмія за лепшы фільм — Клод Атан-Лара

Зноскі

  1. а б в Internet Movie Database — 1990. Праверана 23 мая 2023.
  2. а б в Česko-Slovenská filmová databáze — 2001.