Рафал Маркіяновіч

Рафал Маркіяновіч (польск.: Rafał Markijanowicz (Markianowicz), лац.: Raphàél Markianowicz; 14 кастрычніка 1783, Мсціслаў — 23 снежня 1856, Новы Сонч) — дзеяч каталіцкага касцёла і Ордэна езуітаў, педагог.

Рафал Маркіяновіч
польск.: Rafał Markijanowicz (Markianowicz) лац.: Raphàél Markianowicz
Дата нараджэння	14 кастрычніка 1783(1783-10-14)
Месца нараджэння	Мсціслаў, Мсціслаўскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	23 снежня 1856(1856-12-23) (73 гады)
Месца смерці	Новы Сонч, Малапольскае ваяводства, Польшча
Грамадзянства	Расійская імперыя  Аўстрыйская імперыя
Род дзейнасці	святар, настаўнік
Месца працы	Віцебскі езуіцкі калегіум Мсціслаўскі езуіцкі калегіум Полацкі езуіцкі калегіум Магілёўскі езуіцкі калегіум Аршанскі езуіцкі калегіум Калегіум езуітаў у Стара Весі[d] Цярнопальскі езуіцкі калегіум Навасандэцкі езуіцкі калегіум[d]
Альма-матар	Дынабургскі езуіцкі калегіум (1802) Полацкі езуіцкі калегіум (1806) Полацкая езуіцкая акадэмія (1813)

Уступіў у Таварыства Ісуса 10 жніўня 1799 г. і на працягу наступных двух гадоў праходзіў выпрабаванні ў полацкім навіцыяце. У 1801—1802 гг. вывучаў нямецкую мову ў Дынабургскім езуіцкім калегіуме, пасля чаго два наступныя гады выкладаў у Віцебску (настаўнік інфімы і нямецкай мовы) і Мсціславе (настаўнік граматыкі, сінтаксісу і нямецкай мовы).

З 1804 па 1806 гг. вывучаў філасофію ў Полацкім езуіцкім калегіуме. У 1806—1809 гг. працаваў настаўнікам граматыкі, сінтаксісу і нямецкай мовы, а потым — рыторыкі і паэтыкі, алгебры і геаметрыі ў Магілёве і Віцебску.

У 1809 г. вярнуўся ў Полацк. Скончыў курс тэалогіі ў Полацкай езуіцкай акадэміі і ў 1813—1814 гг. працаваў рэгентам канвікта і прафесарам французскай мовы ў Віцебску. У 1814—1815 гг. — прэфект школ у Оршы. З 1815 г. — зноў у Полацку, дзе спачатку на працягу года рыхтаваўся да складання апошніх зарокаў у доме ІІІ прабацыі (склаў зарокі 2 лютага 1817 г.), а потым у 1817—1820 гг. займаў пасаду прафесара фізікі і трыганаметрыі Полацкай езуіцкай акадэміі.

Пасля выгнання езуітаў з Расійскай імперыі (1820) выехаў у Аўстрыйскую дзяржаву, дзе з сакавіка 1821 г. пачаў працаваць у Галіцкай правінцыі Таварыства Ісуса. У 1821—1822 гг. — прафесар фізікі ў Старой Весі. З 1823 — у Цярнопальскім езуіцкім калегіуме, дзе спачатку займае пасаду рэгента канвікта, а ў 1828—1836 гг.- прафесара матэматыкі.

З 22 мая 1836 г. — рэктар Цярнопальскага езуіцкага калегіума, а з 6 студзеня 1838 г. — правінцыял Галіцкай правінцыі Таварыства Ісуса (19 лістапада 1843 г. на гэтай пасадзе яго змяніў яшчэ адзін беларускі езуіт — Якаб Пірлінг). З канца 1843 г. пэўны час быў прафесарам Св. Пісання і старажытнаяўрэйскай мовы у Новым Сончы. У 1844—1847 гг. — святар пры канвікце у львоўскім Collegium Nobilium, а ў 1847—1848 гг. — прафесар Св. Пісання і матэматыкі ў Новым Сончы. Пасля пачатку «Вясны народаў» і роспуску Таварыства Ісуса працаваў у Цярнопальскай дыяцэзіі.

Памёр 23 снежня 1856 г. у Новым Сончы.

Літаратура

• Блинова, Т. Б. Иезуиты в Беларуси. Роль иезуитов в организации образования и просвещения / Т. Б. Блинова. — Гродно : ГрГУ, 2002. — 427 с.
• Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564—1995 / oprac. L. Grzebień. — Kraków: Wyd-wo WAM, 1996. — 882 s.
• Giżycki, J.M. Materyały do dziejów Akademii Połockiej i szkół odniej zależnych / J.M. Giżycki. — Kraków: Druk. W. Anczyca i spółki, 1905. — 288 s.