Рымская Брытанія

Пасля заваявання рымлянамі Галіі ў сярэдзіне I стагоддзі да н.э. Юлій Цэзар распачаў два пахода ў Брытанію (55 і 54 да н.э.). Сістэматычнае заваяванне Брытаніі Рымам пачалося ў 43 н.э. і завяршылася галоўным чынам да канца 60-х г. Брытанія стала адной з ускрайкавых правінцый Рымскай імперыі. Раманізацыі падвергліся галоўным чынам паўднёвая, усходняя і збольшага цэнтральная вобласці; захад і Поўнач амаль не былі ёй закрануты. Сярод мясцовага насельніцтва часта паднімаліся паўстанні (напрыклад, паўстанне Баўдзікі ў 61). Заваяванне было замацавана сістэмай умацаваных пунктаў (рымскія лагеры) і ваенных дарог. Уздоўж паўночных меж былі збудаваны рымскія валы.

Рымская правінцыя Брытанія каля 120 года.

Паскорыўшы працэс сацыяльнай дыферэнцыяцыі, заваяванне не прывяло да карэнных змен у кельцкім грамадстве. Крызіс Рымскай імперыі адбіўся і на лёсах Брытаніі. З канца III ст. пачаліся набегі кельцкіх і саксонскіх плямёнаў. Напачатку V ст. рымскае валадарства ў Брытаніі спынілася. Брытанія зноў распалася на шэраг незалежных кельцкіх абласцей.

Гл. таксама правіць