Сафійскі сабор (Кіеў)
Сабор святой Сафіі — Прамудрасці Божай, Сафія Кіеўская або Сафійскі Сабор — хрысціянскі сабор у цэнтры Кіева, помнік ўкраінскай архітэктуры і манументальнага жывапісу 11—18 стагоддзяў, адзін з нешматлікіх ацалелых будынкаў часоў Кіеўскай Русі. Адна з галоўных хрысціянскіх святынь Усходняй Еўропы, гістарычны цэнтр Кіеўскай мітраполіі.
| Славутасць | |
| Сафійскі сабор | |
|---|---|
| укр.: Софійський собор | |
 | |
| 50°27′10″ пн. ш. 30°30′52″ у. д.HGЯO | |
| Краіна |
 Украіна |
| Месцазнаходжанне | |
| Канфесія | праваслаўе |
| Архітэктурны стыль | украінскае барока[d] і віленскае барока |
| Дата заснавання | 1011[2] |
| Дата скасавання | 1934 |
| Сайт | st-sophia.org.ua/… (укр.) (англ.) |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Гісторыя правіць
Пабудаваны ў першай палове XI стагоддзя ў цэнтры Кіева, паводле летапісу, князем Яраславам Мудрым. Сабор як галоўны храм дзяржавы граў ролю духоўнага, палітычнага і культурнага цэнтра. Пад скляпеннямі Святой Сафіі адбываліся ўрачыстыя «пасадкі» на велікакняжацкі пасад, царкоўныя саборы, прыёмы паслоў, зацвярджэння палітычных пагадненняў. Пры саборы вялося летапісанне і былі створаны першыя вядомыя на Русі бібліятэка і школа.
На мяжы XVII-XVIII стст. быў вонкава перабудаваны ў стылі ўкраінскага барока. Усярэдзіне сабору захаваўся самы поўны ў свеце ансамбль сапраўдных мазаек (260 м.кв.) і фрэсак (3000 м.кв.)[3] першай паловы XI стагоддзя і значныя фрагменты роспісаў XVII-XVIII стст.
Быў дзейным храмам да 1929 года, у 1934 годзе стаў музеем — Сафійскім запаведнікам. Цяпер з’яўляецца цэнтрам Нацыянальнага запаведніка «Сафія Кіеўская»[4], аднаго з найбуйнешых музейных цэнтраў Украіны, які ўключае таксама Залатыя вароты XI ст., Кірылаўскую царкву XII ст. і Андрэеўскую царкву XVIII ст. у Кіеве і Судацкую крэпасць з помнікамі VI—XV стст. у Крыме.
У 1990 годзе Сафійскі сабор, як і Кіева-Пячэрская лаўра, стаў першым занесеным у спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА помнікам архітэктуры на тэрыторыі Украіны. З гэтай прычыны яго забаронена перадаваць якой-небудзь рэлігійнай арганізацыі і здзяйсняць у ім набажэнствы. Выключэнне складае дзень 24 жніўня — Дзень незалежнасці Украіны, калі прадстаўнікі рэлігійных арганізацый здзяйсняюць малітву аб Украіне (была ўведзена з 2005 года). 22 лістапада 2006 года Свяшчэнны Сінод Украінскай праваслаўнай царквы (Маскоўскі патрыярхат) заявіў пра немагчымасць для сябе ўдзельнічаць у такога роду мерапрыемствах.[5]
Зноскі
- ↑ archINFORM — 1994. Праверана 31 ліпеня 2018.
- ↑ World History Encyclopedia — 2009.
- ↑ Національний заповідник «Софія Київська» Архівавана 30 студзеня 2013.
- ↑ Архіўная копія. Архівавана з першакрыніцы 26 лютага 2013. Праверана 23 лютага 2013.
- ↑ Рашэнне Сінода УПЦ МП Архівавана 4 сакавіка 2009.
Літаратура правіць
- Кіеўскі Сафійскі сабор // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — С. 255. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).
Спасылкі правіць
|
Сусветная спадчына ЮНЕСКА, аб’ект № 527 рус. • англ. • фр. |
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сафійскі сабор (Кіеў)
