Сацыяльная палітыка

Сацыяльная палітыка — шматбаковая дзейнасць дзяржавы па кіраўніцтве развіццём сацыяльнай сферы грамадства, накіраванай на задавальненне інтарэсаў і патрабаванняў індывідаў і розных груп насельніцтва.

Асноўныя кірункі

• паляпшэнне ўмоў працы і жыцця грамадзян;
• рэгуляванне занятасці, працэсаў падрыхтоўкі і перападрыхтоўкі кадраў;
• забеспячэнне канстытуцыйнага права грамадзян на працу і сацыяльную дапамогу незанятаму насельніцтву; * рэалізацыя дзяржаўных гарантый у аплаце працы (вызначэнне мінімальных памераў заработнай платы);
• індэксацыя грашовых даходаў ва ўмовах свабоднага росту цэн;
• падтрыманне пражытачнага мінімуму малазабяспечаных грамадзян і шматдзетных сем'яў і іншае забеспячэнне належнага ўзроўню аховы здароўя насельніцтва;
• развіццё культуры, сістэмы адукацыі і выхавання;
• удасканаленне сістэмы сацыяльнага забеспячэння і сацыяльнай абароны насельніцтва;
• стварэнне ўмоў для гарманізацыі этнанацыянальных і міжрэлігійных адносін.

Сацыяльная абарона ахоплівае ўсе сферы жыццядзейнасці - працу, быт, адпачынак, ахову здароўя, сацыяльнае забеспячэнне, адукацыю, культуру, этнанацыянальныя і міжрэлігійныя адносіны. Яна рэалізуецца праз распрацоўку і ажыццяўленне сацыяльных праграм і адпаведных сацыяльных мерапрыемстваў, праз прыняцце законаў і іншых прававых актаў, праз дзейнасць розных грамадскіх і дабрачынных фондаў.