Серыфас
Серы́фас (грэч. Σέριφος) — адзін з Кікладскіх астравоў на поўдні Эгейскага мора. Уваходзіць у склад Грэцыі. Агульная плошча - 75,2 км². Насельніцтва (2011 г.) - 1420 чал.
| Серыфас | |
|---|---|
| грэч. Σέριφος | |
 Знешні выгляд | |
| Характарыстыкі | |
| Плошча | 75,2 км² |
| Насельніцтва | 1 420 чал. |
| Шчыльнасць насельніцтва | 18,88 чал./км² |
| Размяшчэнне | |
| 37°09′ пн. ш. 24°29′ у. д.HGЯO | |
| Акваторыя | Эгейскае мора |
| Краіна | |
 | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Геаграфія правіць
Востраў Серыфас знаходзіцца на захадзе Кікладскага архіпелага ў 110 км на паўднёвы ўсход ад Афінаў, сталіцы Грэцыі. Даўжыня з паўночнага ўсходу на паўднёвы захад — 12,96 км. Найбольшая шырыня — 10,5 км. Найвышэйшы пункт — 582 м.
Паўночная частка вострава складзена пераважна з граніту. Паўднёвая — асадкавымі горнымі пародамі. Тут сустракаюцца радовішчы гематыту, магнетыту, меднай руды, малахіту. У мінулым здабывалі золата, срэбра і іншыя мінералы. У нашы дні радовішчы спустошаны ў выніку доўгатэрміновай здабычы. На Серыфасе маецца 12 пляжаў.
Гісторыя правіць
Ужо ў антычнасці востраў Серыфас быў знакаміты радовішчамі гематыту, медзі і малахіту. Медныя і залатыя рудні на паўднёвым захадзе вострава былі вядомы мінойцам, фінікійцам і мікенцам. З 1 тысячагоддзі да н. э. важнай з'яўлялася здабыча жалеза і паўкаштоўных камянёў. На руднях ужывалі працу рабоў. Згодна старажытнагрэчаскім міфам, пасля выгнання з Аргаліды на Серыфасе жылі Даная і яе сын Персей.
У V ст. да н. э. востраў быў фактычна падпарадкаваны Афінамі. У 146 г. да н. э. Серыфас заваявалі рымляне. Аднак нават у складзе старажытнарымскай дзяржавы астравіцяне мелі пэўную аўтаномію. У сярэднявеччы ён належаў візантыйцам і венецыянцам. У 1537 г. быў далучаны да Асманскай імперыі. У 1830 г. — да Грэцыі.
У 1870 г. была ўзноўлена здабыча карысных выкапняў. Гэта выклікала эканамічны бум. Аднак цяжкія ўмовы працы прывялі да забастовак рабочых. У 1916 г. адбыліся сутычкі з паліцыяй, якія скончыліся чалавечымі ахвярамі. Забастоўшчыкі захапілі рудні і запыталі абароны з боку Францыі. У 1963 г. здабыча карысных выкапняў была спынена. Мясцовыя законы забараняюць вываз мінералаў з вострава.
Інфраструктура правіць
Адміністрацыйна востраў Серыфас утварае адзіны муніцыпалітэт, у склад якога ўваходзяць 19 населеных пунктаў. Працуе порт са сталай паромнай пераправай. Аснова эканомікі — турызм. Наведвальнікаў прыцягваюць рэшткі антычнай спадчыны, пакінутыя рудні, адпачынак на моры. Мясцовыя жыхары славутыя сваёй адметнай кухняй — нутавым супам, сырам, салёнай ялавічынай і інш.
Спасылкі правіць
- e-serifos.com
- Travel guide of Serifos Архівавана 1 лістапада 2014.
- Serifos History
- Персей — герой Аргаліды