Станіслаў Гутэн-Чапскі

Станіслаў Гутэн-Ча́пскі (1779, г. Нясвіж — 1844, г. Кедайняй) — вайсковы дзеяч.

Станіслаў Гутэн-Чапскі
Герб «Ляліва»
Нараджэнне	1779 Нясвіж, Нясвіжскае княства, Новагародскі павет, Новагародскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Смерць	1844 Кедайней, Ковенскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя
Род	Чапскія
Бацька	Францішак Станіслаў Гутэн-Чапскі
Маці	Вераніка з Радзівілаў[d]
Жонка	Соф’я з Абуховічаў[d]
Дзеці	Мар'ян Гутэн-Чапскі[d], Эдвард Чапскі, Міхаліна Марыя з Гутэн-Чапскіх[d] і Adolf Hutten-Czapski[d]
Адукацыя	Нясвіжскі езуіцкі калегіум Віленскі піярскі калегіум[d]
Дзейнасць	афіцэр
Званне	палкоўнік
Камандаваў	22-ім пяхотным палком
Бітвы	вайна 1812: Бітва на Бярэзіне, кампанія 1813
Узнагароды

3 роду Чапскіх, сын холмінскага ваяводы Францішка Станіслава і Веранікі Радзівіл, сястры Пане Каханку.

Вучыўся ў Нясвіжскім езуіцкім і Віленскім піярскім калегіумах.

У 1811 годзе новы нясвіжскі ардынат, кузен Дамінік Геранім Радзівіл перадаў яму Кейданы як частку пасагу маці.

У вайну 1812 змагаўся на баку Напалеона як камандзір 22-га пяхотнага палка Польскага войска Генеральнай Канфедэрацыі, які быў разбіты пад Новым Свержанем і ў Койданаве. Удзельнічаў у Бярэзінскай аперацыі 1812, кампаніі 1813. Эмігрыраваў у Парыж. Вымушаны вярнуцца ў Кейданы з-за пагрозаў царскіх уладаў канфіскаваць маёнткі.

Станіслаў быў жанаты на Сафіі, дачцэ менскага кашталяна Міхала Абуховіча, і меў ад яе трох сыноў. Мацей і Эдвард прымалі ўдзел у паўстанні 1863-64 гадоў, за што былі высланы ў Сібір, а іх маёнткі канфіскаваны.