Сяргей Вячаслававіч Скандракоў

Сярге́й Вячасла́вавіч Скандрако́ў (21 кастрычніка 1876, Мглін, цяпер Бранская вобласць, Расія — 2 жніўня 1953, Караганда) — беларускі навуковец-аграном, журналіст, краязнавец; псеўданімы: Сяргей Мглінскі; Янка з Вялікага Поля.

Сяргей Вячаслававіч Скандракоў
Дата нараджэння	21 кастрычніка 1896(1896-10-21)
Месца нараджэння	Мглін, Мглінскі павет, Чарнігаўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	2 жніўня 1953(1953-08-02) (56 гадоў)
Месца смерці	Караганда, Карагандзінская вобласць, Казахская ССР, СССР
Грамадзянства	БССР
Род дзейнасці	журналіст, палітык, аграном
Месца працы	Беларуская агранамічная даследчая станцыя[d] БДУ Беларуская дзяржаўная сельскагаспадарчая акадэмія сельскагаспадарчая секцыя Інбелкульта Навукова-практычны цэнтр НАН Беларусі па земляробстве
Альма-матар	Мінская мужчынская гімназія Слуцкая гімназія Маскоўская сельскагаспадарчая акадэмія імя К. А. Ціміразева (1906)
Партыя	Беларуская сацыялістычная грамада
Член у	Мінскае таварыства аматараў прыгожых мастацтваў Мінчук
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Удзельнікі Першай Усебеларускай краязнаўчай канферэнцыі 1924 года. Сяргей Скандракоў у першым радзе трэці злева

Вучыўся ў Слуцкай і Мінскай гімназіях, скончыў Маскоўскі сельскагаспадарчы інстытут (1906). Удзельнічаў у працы Мінскага таварыства аматараў прыгожых мастацтваў. У рэвалюцыю 1905—1907 гг. сябра Мінскага камітэта Беларускай сацыялістычнай грамады, рэдактар-выдавец газеты «Голос Белоруссии» (выйшаў 1 нумар 1 студзеня 1906 г. у Мінску, забароненая ўладамі), дзе змясціў свой рэвалюцыйны твор «Казка пра голых і сабаліныя футры», вершы на беларускай мове Францішка Багушэвіча і Янкі Лучыны. Адзін з заснавальнікаў кніжнага таварыства «Мінчук». У 1907—1910 гадах у мінскіх газетах друкаваў палітычныя казкі. З 1911 года дырэктар доследнага поля ў Палтаўскай губерні, з 1921 года — беларускай агранамічнай станцыі ў Банцараўшчыне, прафесар БДУ, БСГА. Працаваў у Інбелкульце (1923—1925 гадах адказны сакратар Цэнтральнага бюро краязнаўства) і Беларускага НДІ сельскай і лясной гаспадаркі.

6 ліпеня 1930 года арыштаваны ДПУ БССР па справе «Саюза вызвалення Беларусі». Асуджаны паводле пастановы калегіі АДПУ СССР 10 красавіка 1931 года за «шкодніцтва і антысавецкую агітацыю» да 5 гадоў пазбаўлення волі. Пакаранне адбываў у Яраслаўлі. Вызвалены 15 лістапада 1934 года. Пасля вызвалення на навуковай і педагагічнай рабоце ў Яраслаўлі, Мічурынску, Душанбэ, Алмаце, Карагандзе. Рэабілітаваны судовай калегіяй па крымінальных справах Вярхоўнага суда БССР 15 лістапада 1957 года.

Аўтар апавядання «Аграном Сэрадэля» (1924), навукова-папулярных нарысаў па аграноміі, артыкулаў па краязнаўстве. Збярог жывапісныя творы Каруся Каганца «Тып беларуса» і «Зімовы пейзаж». Быў знаёмы з Янкам Купалам і Якубам Коласам, перапісваўся з Уладзімірам Караленкам.

Сяргей Скандракоў — прататып Кандаковіча ў трылогіі Якуба Коласа «На ростанях»

Быў жанаты, меў дзіця.

Літаратура

• Скалабан В. У. Скандракоў Сяргей Вячаслававіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 434. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).

Спасылкі

• Скандракоў Сяргей Вячаслававіч // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. 1794—1991.
• Скандракоў Сяргей Вячаслававіч (Васілевіч) // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. 1794—1991.
• Скандракоў Сяргей Вячаслававіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»