Узброеныя сілы Лівіі
Узброеныя сілы Лівіі, УСЛ (араб. الجيش الوطني الليبي) — ваенная арганізацыя Лівіі, прызначаная для абароны свабоды, незалежнасці і тэрытарыяльнай цэласнасці дзяржавы. Складаецца з сухапутных войскаў, ваенна-марскіх сіл і ваенна-паветраных сіл.
| Узброеныя сілы Лівіі | |
|---|---|
| Гады існавання | з 1951 |
| Краіна |
 Лівія |
| Тып | Узброеныя сілы |
| Складаецца з | |
| Удзел у |
Грамадзянская вайна ў Лівіі (2011) Узброеныя сутыкненні ў Лівіі (2011—2014) Грамадзянская вайна ў Лівіі (2014—2020) |
У 2014—2020 гадах, у сувязі з грамадзянскай вайной і двоеўладдзем, была падзелена на дзве самастойныя арганізацыі — Лівійскую нацыянальную армію (падпарадкоўвалася ўсходняму ўраду) і Лівійскую армію (падпарадкоўвалася заходняму ўраду).
Гісторыя правіць
Лівійская Джамахірыя правіць
У 1977 годзе ў Лівіі абвешчаны новы лад — джамахірыя. Замест міністэрства абароны і генеральнага штаба створана Галоўнае камандаванне, армію падзялілі на «войскі адпору» і «войскі аховы». Адначасова ўвялі ўсеагульную вайсковую павіннасць і дазволілі браць на ваенную службу жанчын[1].
Напярэдадні грамадзянскай вайны ўзброеныя сілы Лівійскай Джамахірыі мелі больш за 2000 танкаў, 3600 бронемашын, больш за 3000 артылерыйскіх гармат і сістэм, уключаючы САУ і РСЗА, некалькі сотняў баявых самалётаў, больш за 100 верталётаў і іншае ўзбраенне. Агульная колькасць арміі складала 76 000 чалавек[2]. Элітнымі падраздзяленнямі лічыліся 32-я брыгада і Рэвалюцыйны корпус аховы. Таксама ў размяшчэнні мелася Народная міліцыя колькасць у 40 000 чалавек, у тым ліку Рэвалюцыйная Гвардыя і Ісламскі пан-афрыканскі легіён. Апошні складаўся з грамадзян Судана, Егіпта, Туніса, Малі і Чада. Народная міліцыя з’яўлялася, па сутнасці, апалчэннем.
Пасля 2011 года правіць
Пасля перамогі паўстанцаў у грамадзянскай вайне у 2011 г. узброеныя сілы фактычна спынілі існаванне, і пачала стварацца новая Нацыянальная армія Лівіі. Былыя кадравыя вайскоўцы 17 лістапада 2011, яшчэ да таго, як пяць дзён праз быў сфарміраваны часовы ўрад краіны, правялі нараду з удзелам каля 150 былых афіцэраў і унтэр-афіцэраў старой арміі. На гэтай нарадзе, які прайшоў у горадзе Эль-Бейда на ўсходзе краіны і распачатым яшчэ 15 лістапада, аднагалосным рашэннем на пост начальніка генеральнага штаба новай лівійскай арміі быў прызначаны корпуснай генерал Халіфа Хафтар.
Аднак да цяперашняга часу фактычна існуюць толькі часткова кантраляваныя новымі ўладамі краіны «брыгады» — узброеныя фарміравання былых паўстанцаў.
Нешматлікія брыгады першай групы ўкамплектаваны галоўным чынам былымі кадравымі вайскоўцамі і салдатамі, якія перайшлі на бок паўстанцаў. Для іх характэрны адносна экстэрытарыяльны прынцып камплектавання, наяўнасць пэўных навыкаў валодання некаторымі сістэмамі ўзбраенняў у іх байцоў, наяўнасць некаторага аператыўна-тактычнага досведу ў іх камандзіраў, а таксама адносна высокі ўзровень дысцыпліны.
Брыгады другой групы ўкамплектаваны былымі паўстанцамі, аб’яднанымі па тэрытарыяльна-племяным прынцыпу.
У брыгады трэцяй групы ўвайшлі галоўным чынам ісламісты[3].
На канец 2013 г. у краіне меліся чатыры асноўныя ўзброеныя фармаванні:
- «Узброены шчыт Лівіі» — кааліцыя былых паўстанцкіх груповак, кіраваная з Місураты;
- Зінтанскія брыгады — сукупнасць фарміраванняў з горада Эз-Зінтан, якія падпарадкоўваюцца Міністэрству абароны;
- «Гвардыя абароны нафтавых аб’ектаў»;
- «Армія Барка», якая падпарадкоўваецца Савету Кірэнаікі — усходняга рэгіёну Лівіі з цэнтрам у Бенгазі[4].
Склад правіць
Даныя на 2010 год.
Сухапутныя войскі правіць
- 18 пяхотных батальёнаў[5].
- 6 батальёнаў спецпрызна.
- 10 бранетанкавых батальёнаў.
- 10 батальёнаў мотапяхоты.
- 22 артылерыйскіх батальёна.
- 7 батальёнаў СПА.
Ваенна-марскія сілы правіць
На 2008 год флот Лівіі складаўся з адзінаццаці баявых караблёў (у тым ліку двух падводных лодак праекта 641, двух фрэгатаў праекта 1159), аднаго карвета праекта 1234, аднаго дэсантнага карабля тыпу «PS-700», пяці тральшчыкаў праекта 266МЭ) і чатырнаццаці ракетных катэраў (шасці праекта 205 і васьмі тыпу «камбатант-2G»), а таксама да дваццаці дапаможных судоў і больш за пяцьдзесят хуткаходных дыстанцыйна кіраваных апаратаў[6].
Авіяцыя ВМС абслугоўвалася асабовым складам ВПС і налічвае 24 верталёта (у тым ліку 12 супрацьлодкавых).
Ваенна-паветраныя сілы правіць
Большая частка ВПС краіны знішчана падчас інтэрвенцыі НАТА 2011 года.
Зноскі
- ↑ Владимир Валерьевич Евсеев — директор Центра общественно-политических исследований, 2011-03-04, НВО
- ↑ Вооружённые силы Ливийской Джамахирии
- ↑ Ситуация в Ливии: ноябрь 2011 г.
- ↑ Гуляй-пустыня.Как живется Ливии в условиях анархической конфедерации
- ↑ The Military Balance на 2010 Архівавана 12 кастрычніка 2012.
- ↑ Мосалёв В. Военно-морские силы арабских стран Северной Африки и восточного Средиземноморья // Зарубежное военное обозрение : журнал. — 2008. — № 6. — С. 60—72.