Уладзімір Міхайлавіч Гіціс
Уладзі́мір Міха́йлавіч Гі́ціс (24 чэрвеня 1881, Санкт-Пецярбург — 22 жніўня 1938, Масква) — савецкі военачальнік, камандаваў франтамі падчас грамадзянскай вайны, камкор (1935)[2][3].
| Уладзімір Міхайлавіч Гіціс | |||
|---|---|---|---|
| руск.: Владимир Михайлович Гиттис | |||
| Дата нараджэння | 24 чэрвеня 1881 | ||
| Месца нараджэння | |||
| Дата смерці | 22 жніўня 1938[1] (57 гадоў) | ||
| Месца смерці | |||
| Месца пахавання | |||
| Грамадзянства | |||
| Прыналежнасць |
 .svg){kind=small}  |
||
| Род войскаў | Руская імператарская армія | ||
| Гады службы |
— 1917 1918 — 1937 |
||
| Званне |
 |
||
| Бітвы/войны |
Першая сусветная вайна, Грамадзянская вайна ў Расіі |
||
| Узнагароды і званні |
|
||
Біяграфія правіць
У 1902 годзе скончыў пяхотнае юнкерскае вучылішча. Удзельнік першай сусветнай вайны, у 1917 камандаваў 148-м пяхотным Каспійскім палком, палкоўнік.
Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі перайшоў на бок Савецкай улады. У лютым 1918 года ўступіў у Чырвоную армію. З жнівень 1918 — ваенрук Паўночнага ўчастка атрадаў заслоны. Камандаваў 6-й арміяй Паўночнага фронту Чырвонай арміі (11.9.1918-22.11.1918). Камандаваў 8-й арміяй Паўднёвага фронту (01.12.-23.12.1918)[2]. Кіраваў контрнаступленнем супраць арміі генерала Краснова, якое завяршылася яе поўным паражэннем[2].
Камандаваў Заходнім фронтам (з 22 ліпеня 1919 па 29 красавіка 1920), распрацаваў мерапрыемствы па абароне Беларусі[2]. З 15.5.1920 па 29.5.1921 — камандуючы Каўказскім фронтам[2].
Пасля Грамадзянскай вайны камандаваў Заволжскай, Петраградскай ваеннымі акругамі[2]. З 1921 года састаяў для асабліва важных даручэнняў пры Рэўваенсавеце Рэспублікі. У 1925 годзе ўступіў у ВКП(б). З 1926 года — намеснік начальніка забеспячэння РСЧА[2]. З 1930 — упаўнаважаны Наркамата па ваенных і марскіх справах у Наркамаце гандлю, затым начальнік аддзела знешніх заказаў Наркамата абароны СССР[2].
Пражываў па адрасе: г. Масква, Сафійская набярэжная, д. 34, кв. 103. Арыштаваны 28 лістапада 1937. Спіс «Масква-Цэнтр» ад 20.8.1938 асоб, прызначаных да асуджэння па 1-й катэгорыі (расстрэл), у якім значыцца Гіціс, быў падпісаны Сталіным і Молатавым.
Асуджаны 22 жніўня 1938 года ВКВС СССР па абвінавачванні ва ўдзеле ў контррэвалюцыйнай ваеннай арганізацыі і ў шпіянажы да вышэйшай меры пакарання. Расстраляны на Камунарцы.
Узнагароды правіць
- Ордэн Святога Георгія 4-га класа (ВП 01.09.1915) — "За тое, што ў баі 5-га мая 1915 г. ля сс. Банія і Лясавіцэ, быўшы палкавым ад’ютантам і атрымаўшы звесткі аб адступленні частак 147-га пяхотнага Самарскага і 148-га пяхотнага Каспійскага Яе Імператарскай Высокасці Вялікай Княжны Анастасіі Мікалаеўны палкоў, кінуўся наперад і сваёй доблеснай энергіяй, пад пагібельным агнём праціўніка, спыніў і прывёў у парадак адыходзяць часткі, заняў новую пазіцыю ля с. Задзеравач і тым прыкрыў фланг прыдатнай свежай часткі; дзякуючы такой мужнасці і распарадчасці, атакі праціўніка былі спыненыя і прарыў ўсёй пазіцыі прадухілены[4]
- Ордэн Чырвонага Сцяга (1919)[2]
Зноскі
- ↑ Гиттис Владимир Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
- ↑ а б в г д е ё ж з Гиттис Владимир Михайлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 148. — 737 с.
- ↑ ПРИКАЗ НАРОДНОГО КОМИССАРА ОБОРОНЫ СОЮЗА ССР ПО ЛИЧНОМУ СОСТАВУ АРМИИ № 239 (руск.)
- ↑ Журнал «Разведчикъ» № 1372 от 21.02.1917.
Літаратура правіць
- Ленин В. И. Телеграмма В. М. Гиттису. 23.XI.1918 г. — Полн. собр. соч. Изд. 5-е. Т. 50, с. 210—211.
- Черушев Н. С., Черушев Ю. Н. Расстрелянная элита РККА (командармы 1-го и 2-го рангов, комкоры, комдивы и им равные): 1937—1941. Биографический словарь. — М.: Кучково поле; Мегаполис, 2012. — С. 70—71. — 496 с. — 2000 экз. — ISBN 978-5-9950-0217-8.