Феакрыт
Феакрыт (стар.-грэч.: Θεόκριτος; канец IV, Сіракузы, Сіцылія — 1-я палова III стст. да н.э.) — старажытнагрэчаскі паэт.
| Феакрыт | |
|---|---|
| стар.-грэч.: Θεόκρῐτος | |
 | |
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | не раней за 315 да н.э. і не пазней за 300 да н.э. |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | каля 260 да н.э. |
| Месца смерці |
|
| Грамадзянства | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | паэт, пісьменнік |
| Мова твораў | старажытнагрэчаская мова |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфічныя звесткі правіць
Нарадзіўся ў Сіракузах. Вучань элегіка Філета Косскага. Жыў на Косе, на Сіцыліі пры двары Гіерона, а таксама ў Александрыі пры Пталамеі II Філадэльфе.
Творчасць правіць
Росквіт літаратурнай дзейнасці супадае з яго знаходжаннем пры двары Пталамея II. Заснавальнік жанру ідыліі, напісанай пераважна ў форме дыялога або маналога. Выкарыстоўваючы сіцылійскую фальклорную традыцыю пастухоўскіх спаборніцтваў у спевах. Стварыў букалічныя творы з умоўнымі вобразамі пастухоў, якія пакутуюць ад кахання на ўлонні прыроды («Тырсіс»). У ідыліях пра гараджан працягваў традыцыю дарыйскіх мімаў Сафрона: пераважалі любоўныя пачуцці («Вядзьмаркі»), бытавыя характарыстыкі («Сіракузянкі, або Жанчыны на свяце Адоніса»). Некаторыя ідыліі напісаны на міфалагічныя сюжэты («Дыяскуры», «Гілас» і іншыя). Стыль Феакрыта адметны спалучэннем вытанчанасці і натуралізму, іроніі і сур’ёзнасці, наіўнасці і выразнасці. Збераглося каля 30 яго ідылій (з іх не ўсе арыгінальныя) і больш за 20 эпіграм.
Зноскі правіць
- ↑ а б Ф. Зелинский Феокрит // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1904. — Т. XLIа. — С. 921–923.
- ↑ а б Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1962.
Літаратура правіць
- Малюковіч С. Дз. Феакрыт // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 16. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0263-6 (т. 16).