Фелікс Рымкевіч
Фелікс Рымкевіч (1799, Магілёў — 17 снежня 1851[1], Вільня) — навуковец-медык. Доктар медыцыны (1821), прафесар Віленскага ўніверсітэта (1826[1]).
| Фелікс Рымкевіч | |
|---|---|
 Фелікс Рымкевіч | |
| Нараджэнне |
1799 |
| Смерць |
17 снежня 1851 |
| Род | Рымкевічы |
| Адукацыя | |
| Навуковая ступень | доктар медыцыны[d] |
| Навуковае званне | |
| Дзейнасць | урач, навуковец |
| Месца працы | |
Біяграфія правіць
Скончыў Віленскі ўніверсітэт (1820), дзе застаўся выкладаць спачатку ў Медыцынска-хірургічнай акадэміі, а з 1838 — у клініцы тэрапіі. У 1831 годзе прымаў удзел у барацьбе з халерай у Слуцку, Слоніме, Віцебску[1].
Навуковая дзейнасць правіць
Аўтар навуковых прац аўскульпацыі сэрца і сасудаў, дыягностыцы хвароб печані, сэрца, дзіцячых і венерычных хвароб[1]. Узначальваў вядомую ў Расійскай імперыі медыцынскую навуковую школу, якая падрыхтавала больш за 30 дактароў медыцыны[2]. Лiчыцца першым беларускiм псiхiятрам[3]. Выдаў «Лекцыі па шпітальнай тэрапіі» (1832)[1].
Зноскі
Літаратура правіць
- Рымкевіч Феліцыян Васілевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 510. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).