Ферэнц Дзьюрчань

Фе́рэнц Дзью́рчань (Дзю́рчань) (венг.: Gyurcsány Ferenc; 4 чэрвеня 1961, Папа, заходняя Венгрыя) — буйны венгерскі прадпрымальнік, палітычны і дзяржаўны дзеяч. З 29 верасня 2004 па 14 красавіка 2009 прэм'ер-міністр Венгрыі. Лідар Венгерскай сацыялістычнай партыі. 21 сакавіка 2009 года абвясціў аб сваім сыходзе з пасады прэм’ер-міністра[3]

Ферэнц Дзюрчань
Gyurcsány Ferenc
6-ы прэм'ер-міністр Рэспублікі Венгрыі Феэрнц Дзьюрчань
6-ы прэм'ер-міністр Рэспублікі Венгрыі Феэрнц Дзьюрчань
Сцяг6-ы Прэм'ер-міністр Венгрыі
29 верасня 2004 - 14 красавіка 2009
Прэзідэнт Ферэнц Мадл (2004-2005)
Ласла Шоям (з 2005)
Папярэднік Петэр Медзьешы
Пераемнік Гордан Байнаі
Нараджэнне 4 чэрвеня 1961(1961-06-04) (62 гады)
Жонка Klára Dobrev[d][1]
Нацыянальнасць венгр
Партыя
Адукацыя
Прафесія Педагог, эканаміст, прадпрымальнік, палітык
Дзейнасць палітык, эканаміст, педагог
Узнагароды
Вялікі крыж ордэна Ізабелы Каталічкі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Вучыўся на педагога, потым атрымаў адукацыю ва ўніверсітэце Януса Паноніўса (Janus Pannonius university, горад Печ).

Палітычную кар’еру пачаў у Асацыяцыі маладых спецыялістаў, а з 1990 года перайшоў з палітыкі ў бізнес, заснаваў шэраг кампаній, самая буйная з якіх — «Альтус», і заняў 50 месца ў рэйтынге самых багатых людзей Венгрыі.

У 2002 вярнуўся ў палітыку ў якасці галоўнага стратэгічнага саветніка Петэра Медьешы, папярэдняга прэм’ер-міністра Венгрыіі. Потым у 2003 стаў міністрам па справах спорту, дзяцей і моладзі.

Прэм’ер-міністр правіць

Прэм’ер-міністр Венгрыі з 29 верасня 2004 года.

За некалькі месяцаў да гэтага адбылося далучэнне Венгрыі да Еўрасаюза. Эканамічнае становішча ў краіне ўжо тады было значна напружаным, што было звязана са значным ростам дэфіцыту дзяржаўнага бюджэту.

У праграме новага ўрада ўпор рабіўся на ўмацаванне прынцыпа размеркавнання дзяржаўных сродкаў, стварэнне роўных магчымасцей для ўсіх сацыяльных груп. Новы ўрад таксама быў намераны актывізаваць удзел Венгрыі ў дзейнасці ЕС і выканаць да 2008 года ўсе патрабаванні Еўрасаюза, звязаныя з пераходам на еўра. Гэта запатрабавала прыняцця шэрага непапулярных захадаў і строгай эканоміі дзяжбюджэту.

18 верасня 2006 года ў венгерскай сталіцы пачаліся хваляванні — пратэстуючыя нападалі на дзяржаўныя ўстановы, падпальвалі аўтамабілі, нападалі на паліцыю, абвінавачваючы прэм’ер-міністра ў тым, што, як стала вядома з уцечак у СМІ, ён хлусіў выбаршчыкам, прыўкрашваючы эканамічнае становішча ў краіне.

У першы ж дзень вулічных хваляванняў Дзьюрчань абвясціў: «Я застаюся і буду выконваць сваю працу. Я сур’ёзна настроены на рэалізацыю сваёй праграмы… Разумею ўсю крытыку ў свой адрас, але трэба адрозніваць здаровую крытыку ад простага вандалізму. Калі дзве-тры тысячы людзей не разумеюць, што можна рабіць. а чаго нельга, гета не з’яўляецца падставай для таго, каб парушаць мір і пакой у краіне».

Антыўрадавыя выступленні працягваліся два тыдні.

1 кастрычніка 2006 года ў Венгрыі адбыліся мясцовыя выбары, на якіх правячая партыйная кааліцыя пацярпела поўнае паражэнне. Правая апазіцыя на чале з партыяй «Фідэс» атрымала большасць у абласных сабраннях як мінімум у 18 з 19 акруг і пасады мэраў не менш чым у 19 з 23 буйнейшых гарадоў краіны.

У той жа дзень прэзідэнт Венгрыі Ласла Шойом заклікаў Дзьюрчаня адправіць урад у адстаўку. Шойом крытыкаваў прэм’ер-міністра за выкарыстанне «недапушчальных метадаў палітычнай барацьбы, якія падрываюць давер да венгерскай дэмакратыі», і «маральны крызіс», у якім краіна апынулася з-за яго. Прэзідэнт заклікаў дэпутатаў вынесці ураду вотум недаверу.

Партнёры па ўрадавай кааліцыі — сацыялісты і свабодныя дэмакраты, якія мелі ў парламенце надзейную большасць, адхілілі ўмяшальніцтва прэзідэнта, які згодна з канстытуцыяй выконвае толькі цырыманіяльныя функцыі. А Ферэнц Дзьюрчань зноў абвясціў, што ў адстаўку не сыдзе і працягне рэформы, якія прадугледжваюць бюджэтную эканомію.

Выступленне прэзідэнта прывяло да аднаўлення акцый пратэста ў сталіцы. Ужо ў ноч на 2 кастрычніка дзясяткі тысяч жыхароў Будапешта зноў выйшлі да будынка парламета, заклікаючы да адстаўкі ўрада. рэперкусіі назіраліся на працягу кастрычніка, і наступнай вясной, гэта значыць у гадавіны падзей 1956 года і венгерскай рэвалюцыі 1848 года, але з лета 2007 пазіцыі кабінета значна ўмацаваліся.

12 сакавіка 2009 года Дзьюрчань абвясціў аб сваім сыходзе з пасады прэм’ер-міністра. Яго пераемнікам на партыйным сходзе, які адбыўся 5 красавіка 2009 года, быў абраны Гордан Байнаі

Зноскі

  1. https://www.facebook.com/dobrevklara/posts/523436095805160
  2. а б Нацыянальны Сход Венгрыі Parliamentary Information System Праверана 22 красавіка 2022.
  3. Undgarischer Premier Gyurcshany bot Rücktritt an(недаступная спасылка) (ням.)