Фрыдрых Кіль
Фрыдрых Кіль (ням.: Friedrich Kiel; 8 кастрычніка 1821, Пудэрбах, цяпер у складзе горада Бад-Ласфэ — 13 верасня 1885) — нямецкі кампазітар.
| Фрыдрых Кіль | |
|---|---|
| ням.: Friedrich Kiel | |
 | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Дата нараджэння | 8 кастрычніка 1821 |
| Месца нараджэння | Бад-Ласфэ |
| Дата смерці | 13 верасня 1885 (63 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Краіна | Германія |
| Месца працы | |
| Музычная дзейнасць | |
| Педагог | Siegfried Wilhelm Dehn[d] і Kaspar Kummer[d] |
| Прафесіі | кампазітар |
| Інструменты |
фартэпіяна, скрыпка |
| Жанры | класічная музыка |
| Супрацоўніцтва |
Луі Шпор, Ігнацы Ян Падзярэўскі |
| Выхаванцы | Waldemar von Baußnern[d][2], Jacob Adolf Hägg[d], Moritz Moszkowski[d] і Friedrich Koch[d] |
| Узнагароды |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Таленавіты самавук, Кіль пачаў іграць на фартэпіяна ў шасцігадовым узросце, пісаць музыку ў трынаццацігадовым. З пераездам сям'і Кіля ў Шварцэнау (цяпер у складзе горада Бад-Берлебург) таленавіты хлопчык у 1835 г. патрапіў у поле зроку графа Сайн-Вітгенштэйн-Берлебург: Кіль быў прыцягнуты да выступленняў графскай капэлы, пазней быў накіраваны ў Кобург вучыцца ў флейтыста і кампазітара Каспара Кумера, а па вяртанні ў 1840—1842 гг. узначальваў графскую капэлу. Затым у 1842 г. з ім некаторы час займаўся Людвіг Шпор, пасля чаго Кіль адправіўся ў Берлін вучыцца ў Зігфрыда Дэна. У 1852 г. яго першае спелае сачыненне, 15 канонаў для фартэпіяна Op. 1, было апублікавана ў Лейпцыгу з прысвячэннем Ферэнцу Лісту, з якім малады кампазітар не быў знаёмы.
Захоплены альпініст, у 60-гадовым узросце Кіль здзяйсняў узыходжанні на найвышэйшыя альпійскія вяршыні масіва Монтэ-Роза.
Творчасць правіць
Сярод твораў Кіля — рэквіем (1862), араторыя «Хрыстос» (1870), «Te Deum», фартэпіянны канцэрт, камерныя сачыненні для фартэпіяна, фартэпіяна са скрыпкай, фартэпіяннага трыа, шматлікія песні. Сачыненні Кіля, асабліва араторыя, былі шырока вядомыя ў Германіі. Яго музычны стыль прытрымліваўся сярэдняй лініі паміж кансерватыўнай традыцыяй, якая была спадчынніцай Роберта Шумана і Фелікса Мендэльсона, і рэфарматарскай дзейнасцю Ферэнца Ліста. Нягледзячы на вядомую мастацкую ўмеранасць, Кіль карыстаўся падтрымкай Ганса фон Бюлава, які першапачаткова адгукнуўся на яго Варыяцыі і фугу Op. 17 адмоўна, але затым змяніў сваё меркаванне.
Выкладанне правіць
Кіль пачаў выкладаць з 1866 г. у Кансерваторыі Штэрна (з 1868 г. прафесар), у 1870 г. перайшоў у арганізаваную Іозефам Іаахімам Берлінскую Вышэйшую школу музыкі; сярод яго вучняў, у прыватнасці, Ігнац Падзярэўскі, Морыц Машкоўскі, Антоній Стольпэ, Бернхард Ставенгаген, Арнальд Круг.
Зноскі
- ↑ Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
- ↑ Г. Риман Бауснерн // Музыкальный словарь: Перевод с 5-го немецкого издания / под ред. Ю. Д. Энгель — М.: Музыкальное издательство П. И. Юргенсона, 1901. — Т. 1. — С. 87.