Філіп Ар’ес
Філіп Ар'ес (фр.: Philippe Ariès, 21 ліпеня 1914, Блуа — 8 лютага 1984, Парыж) — французскі гісторык, медыевіст, прадстаўнік школы «Аналаў».
| Філіп Ар'ес | |
|---|---|
| фр.: Philippe Ariès | |
| Дата нараджэння | 21 ліпеня 1914[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 9 лютага 1984[1] (69 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Жонка | Primerose Lascazas de Saint-Martin[d] |
| Род дзейнасці | гісторык, медыявіст, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | сярэдневякоўе, Гісторыя ментальнасцяў і гісторыя культуры[d] |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Партыя | |
| Прэміі |
Albéric-Rocheron Prize[d] (1961) |
Аўтар прац па гісторыі штодзённасці, сям'і і дзяцінства. Прадметам яго найбольш вядомай кнігі «Чалавек перад тварам смерці» з'яўляецца гісторыя адносін да смерці ў еўрапейскім грамадстве. Аўтар прац, прысвечаных дзяцінству, дзіцяці і стаўленні да яго пры «старым парадку», пераважна ў XVI—XVIII стст. У сваіх працах паказаў, што і стаўленне да дзяцінства і ўспрыманне смерці сутнасць важныя прадметы гістарычнага аналізу.
Сваі раннія працы прысвячаў гістарычнай дэмаграфіі, у далейшым далучыўся да распрацоўкі праблематыкі гісторыі менталітэту. У яго паспяховых на інтэрнацыянальным узроўні, аднак і даволі спрэчных манаграфіях даследаваў таксама гісторыю дзяцінства і гісторыю смерці. Разам з Жоржам Дзюбі і Полем Венье ажыццявіў выданне 5-і томнай «Гісторыі прыватнага жыцця».
Асоба правіць
Ар'ес займаў унікальную пазіцыю ў свеце французскіх інтэлектуалаў. Большую частку жыцця ён не меў акадэмічнага статусу: амаль сорак гадоў ён працаваў на кіруючай пасадзе ў дэпартаменце, які займаецца імпартам у Францыю трапічнай садавіны. У прыватнасці, ён унёс уклад у тэхнічнае і інфармацыйнае пераўзбраенне службы імпарту. Сам сябе Ар'ес называў «нядзельным гісторыкам», маючы на ўвазе, што ён працуе над гістарычнымі працамі ў хвіліны адпачынку ад асноўнага месца службы. Так завецца яго аўтабіяграфічная кніга, выдадзеная ў 1980 г. (Un historien du dimanche). Пры жыцці Ар'ес яго працы былі значна больш вядомыя ў англамоўным свеце (перакладаліся на англійскую мову з 1960-х гадоў), чым у самой Францыі. Толькі ў 1978 годзе ён атрымаў запозненае акадэмічнай прызнанне і пост у Вышэйшай школе сацыяльных навук, дырэктарам якой Быў гісторык Франсуа Фюрэ.
Бібліяграфія правіць
- Les traditions sociales dans les pays de France, Editions de la Nouvelle France, 1943.
- Histoire des populations françaises et de leurs attitudes devant la vie depuis le XVIIIe siècle, Self, 1948.
- Attitudes devant la vie et devant la mort du XVIIe au XIXe siècle, quelques aspects de leurs variations, INED, 1949.
- Sur les origines de la contraception en France, Extrait de Population. No 3, juillet-septembre 1953, pp 465—472.
- Le Temps de l’histoire, Éditions du Rocher, 1954.
- Deux contributions à l’histoire des pratiques contraceptives, Extrait de Population. N ̊ 4, octobre-décembre 1954, pp 683—698.
- L’enfant et la vie familiale sous l’Ancien régime, Plon, 1960.
- Essais sur l’histoire de la mort en Occident : du Moyen Âge à nos jours, Seuil, 1975.
- L’Homme devant la mort, Seuil, 1977.
- Un Historien du dimanche (en collaboration avec Michel Winock), Seuil, 1980.
- Images de l’homme devant la mort, Seuil, 1983.
- Histoire de la vie privée, (dir. avec Georges Duby), 5 tomes: I. De l’Empire romain à l’an mil; II. De l’Europe féodale à la Renaissance; III. De la Renaissance aux Lumières; IV. De la Révolution à la Grande guerre; V. De la Première Guerre mondiale à nos jours, Seuil, 1985-1986-1987.
- Essais de mémoire : 1943—1983, Seuil, 1993.
- Le présent quotidien, 1955—1966 (Recueil de textes parus dans La Nation française entre 1955 et 1966), Seuil, 1997.
- Histoire de la vie privée, (dir. avec Georges Duby), le Grand livre du mois, 2001.
Зноскі
- ↑ а б в г Fichier des personnes décédées Праверана 27 чэрвеня 2022.
- ↑ LIBRIS — 2012. Праверана 24 жніўня 2018.
- ↑ а б Bibliothèque nationale de France BnF catalogue général — Paris: BnF. Праверана 10 кастрычніка 2015.