Шматпалярнасць у палітыцы прадугледжвае наяўнасць у свеце некалькіх палюсоў сілы (ваенны полюс, цывілізацыйны полюс, палітычны полюс і эканамічны полюс), не праўзыходных і не распаўсюджваюць свой уплыў адзін на аднаго. Аднак паняцце «шматпалярнасці» часта блытаюць з «многоцентричностью» — наяўнасцю ў свеце некалькіх цэнтраў сілы. У 1989 годзе з заканчэннем халоднай вайны, біпалярны свет (па сутнасці — бицентричный) (ЗША і СССР) паступова змяняецца многоцентричным, дзе не павінна быць двух супрацьлеглых цэнтраў і перыферыі ў выглядзе трэцяга свету, але тэарэтычна, кожнай самастойнай краінай будзе праводзіцца свая ўнутраная і знешняя палітыка.

У больш шырокім сэнсе тэрмін шматпалярнасць азначае выхад за рамкі фармальнай логікі, пабудаванай на бінарных прынцыпах («ісціна»-«хлусня», гл.Дыялектыка).

У пачатку 2000-х гадоў тэорыя шматпалярнасці стала праграмнай для цэлага шэрагу міжнародных арганізацый і клубаў, якія развіваюцца краін, у тым ліку БРІКС.[1]

Гл. таксама правіць

  • Біпалярнасць

Зноскі

  1. ТЕОРИЯ МНОГОПОЛЯРНОСТИ В ИДЕОЛОГИИ МЕЖДУНАРОДНОГО КЛУБА БРИКС. Cyberleninka. Праверана 30 кастрычніка 2015.

Спасылкі правіць