Эмануэла Карлбек
Эмануэла Атыліяна Карлбек (швед. Emanuella Ottiliana Carlbeck: 24 жніўня 1829 — 10 верасня 1901) — шведскі педагог. Наватар у навучанні людзей з разумовай адсталасцю. Карлбек заснавала першую навучальную ўстанову для іх у Гётэбаргу ў 1866 годзе. Яна складалася са школы, працоўнага дома і прытулку для пацыентаў.
| Эмануэла Карлбек | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 24 жніўня 1829[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 10 верасня 1901[1] (72 гады) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | педагог |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Эмануэла Карлбек была дачкой вікарыя і працавала гувернанткай ужо ў сталым узросце. Ніколі не выходзіла замуж. Яе дзейнасць, звязаная з дзецьмі з разумовай адсталасцю, была ініцыяваная нараджэннем яе пляменніка, які меў гэтую інваліднасць. У сярэдзіне XIX стагоддзя ў Швецыі не было ніякіх устаноў для падобных дзяцей. Як і яе сучасніца Сафія Уілкенс, якая займалася таксама людзьмі з разумовай адсталасцю, Эмануэла Карлбек належала да класа жанчын вышэйшага і сярэдняга класа, занятых у сацыяльным рэфармаванні шведскага грамадства.
З 1871 года Карлбек пачала атрымліваць дзяржаўную падтрымку. Першапачаткова яе ўстанова была прыватнай і дабрачыннай, але ў 1885 годзе была перададзена дзяржаве, хоць Карлбек працягвала заставацца яе дырэктарам. Эмануэла Карлбек праславілася як заснавальніца шведскай інстытуцыяналізаванай медыцынскай дапамогі.
Зноскі