Э́фы (Echis) — род ядавітых змей з сямейства гадзюкавых. Распаўсюджаны ў гліністых і пясчаных пустынях і паўпустынях. 5 відаў у пустынях Паўночнай Афрыкі, Паўднёва-Заходняй, Паўднёвай і Сярэдняй Азіі.
Даўжыня да 80 см. Луска па баках тулава з зубчастымі рэбрышкамі, якія пры згортванні змяі ў кольцы выдаюць характэрны шоргатавы гук. На галаве рабрыстая луска з крыжападобным малюнкам. На хвасце знізу рад шчыткоў. Афарбоўка шараватая або бураватая з малюнкам са светлых зігзагападобных палос.
Кормяцца дробнымі пазваночнымі, насякомымі, павукамі. Укус эфы можа быць смяротны для жывёл і чалавека.
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.18 Кн.1: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. — С. 195. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4 (Т. 18 Кн. 1).
