Юстын Нарбут
Юстын Нарбут (каля 1773 — 25.9.1845), гісторык.
| Юстын Нарбут | |
|---|---|
| Дата нараджэння | каля 1773 |
| Дата смерці | 25 верасня 1845 |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | ? Нарбут[d] |
| Род дзейнасці | гісторык |
| Альма-матар | |
3 роду Нарбутаў, далёкі сваяк Тэадора Нарбута.
Вучыўся ў Вілснскім універсітэцеце.
У час паўстання 1794 камандаваў палком пяхоты ў баі пад Соламі.
Пасля падаўлення паўстання пастаянна жыў у Лідскім павеце, у спадчынным маёнтку, у 1820 быў членам межавога суда ў павеце.
Апошнія гады жыцця прысвяціў вывучэнню гісторыі края. У 1818 ў Гродне выйшла яго праца «Нарыс каранёў літоўскага народу», у якой прыведзены звесткі пра мясцовую гісторыю і міфалоіію. Невялікі тыраж гэтай кнігі хутка разышоўся, і ў 1820 выйшла 2-е выданне.
У Вільні надрукавана яго праца «Унутраная гісторыя літоўскага народу з часоў Яна Сабескага і Аўгуста II...» (т. 1-2, 1842, 2-е выд. 1843). Ёсць меркаванне, што яна падрыхтавана ім на заказ прадстаўнікоў роду Сапегаў, таму што амаль цалкам прысвечана зацятай барацьбе паміж: віленскім біскупам Канстанцінам Бжастоўскім і гетманам Казімірам Сапегам у 1693-1701. У рэцэнзіі на гэту кнігу Ю. Л. Крашэўскі абвінаваціў аўтара ў невыкарыстанні важных гіст. крыніц і тэндэнцыйнасці, з-за чаго вобраз Сапегі атрымаўся залішне станоўчым, а Бжастоўскага — адмоўным.