Якаб Понтусан Дэлагардзі
Граф Якаб Понтусан Дэлагардзі (шведск.: Jakob de la Gardie; 20 чэрвеня 1583, Рэвель — 12 жніўня 1652, Стакгольм) — шведскі ваенны і дзяржаўны дзеяч, актыўны ўдзельнік падзей Смутнага часу (гл. паход Дэлагардзі). У 1620 годзе ганараваны званнем фельдмаршала. Старэйшы сын — Магнус Габрыэль Дэлагардзі, рыксканцлер Швецыі.
| Якаб Понтусан Дэлагардзі граф Лекё | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| шведск.: Jakob Pontusson De la Gardie greve av Läckö | |||||||
 Партрэт з Нацыянальнага музея Швецыі | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | - | ||||||
| Пераемнік | Густаў Хорн | ||||||
| Нараджэнне |
20 чэрвеня 1583[1][2][…] |
||||||
| Смерць |
12 жніўня 1652[1][4] (69 гадоў) Стакгольм |
||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | Дэлагардзі | ||||||
| Бацька | Понтус Дэлагардзі[d][6][7][…] | ||||||
| Маці | Сафія Гансдотэр[d][3][6][…] | ||||||
| Жонка | Эба Брагэ[d][1][8][…] | ||||||
| Дзеці | Магнус Габрыэль Дэлагардзі[6][9], Марыя Сафія Дэлагардзі[d], Аксель Юліус Дэлагардзі[d][6], Якаб Казімір Дэлагардзі[d], Понтус Фрэдрык Дэлагардзі[d][6], Ebba Margareta de la Gardie[d][7] і Крысціна Кацярына Дэлагардзі[d][7] | ||||||
| Дзейнасць | палітык, землекарыстанне, ваенны, афіцэр | ||||||
| Навуковая дзейнасць | |||||||
| Навуковая сфера | ваенная служба[d][5] і палітыка[5] | ||||||
| Ваенная служба | |||||||
| Прыналежнасць |
 Швецыя |
||||||
| Род войскаў | інфантэрыя | ||||||
| Званне | фельдмаршал | ||||||
| Бітвы | |||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Біяграфія правіць
Нарадзіўся 20 чэрвеня 1583 года ў Рэвелі ў сям'і Понтуса Дэлагардзі (1520—1585), шведскага палкаводца і дыпламата французскага паходжання.
У лютым 1609 года ўзначальваў пятнаццацітысячны дапаможны атрад, адпраўлены шведскім каралём Карлам IX на дапамогу Васілю Шуйскаму супраць польска-літоўскіх войскаў. Разам з войскамі пад камандаваннем Міхаіла Скапіна-Шуйскага разбіў польска-літоўскія войскі каля Цверы, вызваліў Троіцкую лаўру. У сакавіку 1610 года ўвайшоў у Маскву. Быў разбіты пры Клушыне і вымушаны быў адступіць. У 1610 годзе аблажыў Ціхвінскі манастыр, пратрымаўшы яго да 1613 года. Узначальваў шведскае войска ў бітве пад Бронніцай, удзельнічаў у аблозе Пскова ў 1615 годзе. У 1617 годзе ўдзельнічаў у заключэнні Сталбоўскага міру.
З 1619 года шведскі намеснік у Рэвелі, з 1622 года генерал-губернатар Лівоніі. У 1632—1644 гадах член рэгенцкага савета пры каралеве Крысціне. Атрымаў ад караля ў леннае валоданне вобласць вакол замка Лескё, які значна перабудаваў. Памёр 12 жніўня 1652 года ў Стакгольме. У яго гонар названы горад Якабстад.
Зноскі
- ↑ а б в г Jakob P. De la Gardie — 1917.
- ↑ Jacob Pontusson, count de la Gardie // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Форстен Г. В. Делагарди, Яков // Русский биографический словарь — СПб.: 1905. — Т. 6. — С. 177–180.
- ↑ а б Elgenstierna G. Den introducerade svenska adelns ättartavlor — Norstedts förlag, 1926. — Т. 2. — С. 225–226. — 885 с. Праверана 21 сакавіка 2022.
- ↑ а б в г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
- ↑ а б в г д Lundy D. R. The Peerage
- ↑ а б в Pas L. v. Genealogics — 2003.
- ↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
- ↑ Г. Ф. Делагарди // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1893. — Т. X. — С. 329.
Літаратура правіць
- Сюрьё В.-М. Якоб Де ла Гарди // Сто замечательных финнов. Калейдоскоп биографий = 100 suomalaista pienoiselämäkertaa venäjäksi / Ред. Тимо Вихавайнен (Timo Vihavainen); пер. с финск. И. М. Соломеща. — Хельсинки: Общество финской литературы (Suomalaisen Kirjallisuuden Seura), 2004. — 814 с. — ISBN 951-746-522-X.. — Электронная версия книги на сайте Финского биографического общества. — Архивировано из первоисточника 18 декабря 2012. Проверено 27 декабря 2012.
- Кобзарева Е.И. Шведский военачальник Я.П. Делагарди в России "Смутного времени" // Новая и новейшая история. — 2006. — № 3. — С. 170 - 184.