(176) Ідуна

астэроід

(176) Ідуна (нарв.: Iðunn) — буйны астэроід галоўнага пояса, з вельмі нізкім альбеда паверхні, па складзе блізкай да складу паверхні Цэрэры. Ён быў адкрыты 14 кастрычніка 1877 года германа-амерыканскім астраномам К. Г. Ф. Петэрсам у Клінтане, ЗША і названы ў гонар Ідун, багіні вечнай юнацкасці ў геромано-скандынаўскай міфалогіі[1].

(176) ІдунаM:
Адкрыццё
Першаадкрывальнік К. Г. Ф. Петэрс
Месца выяўлення Клінтан
Дата выяўлення 14 кастрычніка 1877
Эпанім Ідун
Альтэрнатыўныя абазначэнні 1945 RQ
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года
JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e) 0,16569
Вялікая паўвось (a) 477,154 млн км
(3,18958 а.а.)
Перыгелій (q) 398,095 млн км
(2,6611 а.а.)
Афелій (Q) 556,214 млн км
(3,71806 а.а.)
Перыяд абарачэння (P) 2 080,648 сут (5,697 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць 16,562 км/с
Схіленне (i) 25,585°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 200,696°
Аргумент перыгелія (ω) 189,995°
Сярэдняя анамалія (M) 145,483°
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр 121,04 км
Маса 1,86×1018 кг
Шчыльнасць 2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні 0,0338 м/с²
2-я касмічная скорасць 0,0640 км/с
Перыяд вярчэння 11,2877 гад
Спектральны клас G
Абсалютная зорная велічыня 7,90m
Альбеда 0,0824
Сярэдняя тэмпература паверхні 156 К (−117 °C)

Гл. таксама правіць

Зноскі

  1. Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 31. — ISBN 3-540-00238-3.

Спасылкі правіць