Адольф Фрыдрых Бутэнант
Адольф Фрыдрых Бутэнант (ням.: Adolf Friedrich Johann Butenandt; 24 сакавіка 1903, Брэмергафен, Германія — 18 студзеня 1995, Мюнхен, Германія) — нямецкі біяхімік. Быў заўважаны ў супрацоўніцтве з доктарам Менгеле.
| Адольф Фрыдрых Іаган Бутэнант | |
|---|---|
| ням.: Adolf Friedrich Johann Butenandt | |
 | |
| Дата нараджэння | 24 сакавіка 1903[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 18 студзеня 1995[2][4][…] (91 год) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | біяхімік, хімік, палітык, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | біяхімія і арганічная хімія |
| Месца працы | Таварыства кайзера Вільгельма, Гётынгенскі ўніверсітэт |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | Адольф Віндаус |
| Партыя | |
| Член у | |
| Узнагароды і прэміі | |
 Адольф Фрыдрых Іаган Бутэнант на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
БіяграфіяПравіць
У 1931-1933 гадах дацэнт Гётынгенскага ўніверсітэта, у 1933-1936 гадах прафесар Вышэйшай тэхнічны школы ў Данцыгу (цяпер Гданьск). Затым дырэктар інстытутаў біяхіміі: у Берліне (1936-1944), у Цюбінгене (1944-1956) і ў Мюнхене (з 1956). З 1960 года прэзідэнт таварыства імя М. Планка.
Асноўныя працыПравіць
Працы прысвечаны хіміі палавых гармонаў. Бутэнант вылучыў з мачы чалавека андрастэрон і дэгідраэпіандрастэрон (1931), вывучыў іх хімічную будову.
Прызнанне заслугПравіць
Нобелеўская прэмія па хіміі (1939; сумесна са швейцарскім навукоўцам Л. Ружычка). Даследаванні Бутэнанта біяхіміі гарманальных рэчываў у насякомых адзначаны прэміяй імя П. Эрліха.
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Butenandt , Adolf Friedrich Johann // Comité des travaux historiques et scientifiques — 1834. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Adolf Butenandt // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Adolf Butenandt // Munzinger-Archiv — 1913. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Adolf Butenandt // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #118935763 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.