Адыгейская мова

Адыгейская мова (ніжнечаркеская, заходнеадыгская, кяхская) — мова адыгейцаў, уваходзіць у абхаза-адыгскую (заходне-каўказскую) сям’ю моў. У РФ распаўсюджаная ў Адыгеі і ў Лазарэўскім (Сочы) і Туапсінскім раёнах Краснадарскага краю; акрамя таго, значная частка носьбітаў пражывае ў Турцыі і краінах Блізкага Усходу. Колькасць носьбітаў адыгейскай мовы ў Расіі — 117.489 чалавек (2010).

Адыгейская мова
Саманазва	Адыгабзэ
Краіны	Расія (РФ) і іншыя
Рэгіёны	Адыгея, Краснадарскі край, таксама Заходняя Азія
Афіцыйны статус	Адыгея
Агульная колькасць носьбітаў	у Расіі 117,5 тыс. (2010)
Статус	уразлівая
Класіфікацыя
Катэгорыя	Мовы Еўразіі
Паўночнакаўказская надсям’я (неагульнапрызнаная) Абхаза-адыгская сям’я Адыгская група
Пісьменнасць	кірыліца (Адыгейская пісьменнасць)
Моўныя коды
ДАСТ 7.75–97	ады 020
ISO 639-1	—
ISO 639-2	ady
ISO 639-3	ady
WALS	adt, ady і ash
Atlas of the World’s Languages in Danger	1064
Ethnologue	ady
IETF	ady
Glottolog	adyg1241
Вікіпедыя на гэтай мове

Мае 4 дыялекты: абадзэхскі (на тэрыторыі Расіі ў цяперашні час практычна вымер, але працягвае выкарыстоўвацца ў адыгейскай дыяспары), бжэдугскі, цеміргоеўскі, шапсугскі. Літаратурная адыгейская мова склалася і развіваецца на аснове цеміргоеўскага дыялекту.

Распаўсюджанасць

• Прычарнамор'е (Адыгея, Краснадарскі край)

Адыгейцы ў Рэспубліцы Адыгеі	Адыгейская (у Адыгеі) і кабардзінская      Абхазская

• Заходняя Азія: Турцыя, Іарданія, Сірыя, Ірак, Ізраіль, Саудаўская Аравія
• Паўночная Македонія

Сучасна адыгейская мова мае афіцыйны статус у Рэспубліцы Адыгея (Канстытуцыя Рэспублікі Адыгея, артыкул 5).

Сродкі масавай інформацыі

• Газета «Голас адыга»

Спасылкі

• Адыгейская мова(недаступная спасылка) на Мінскім фестывалі моў

Лагатып «Вікіслоўнікі»

У Вікіслоўніку спіс слоў адыгейскай мовы змяшчаецца ў катэгорыі «Адыгейская мова»