Луіджы Капелі (у старых рускіх крыніцах звычайна Алаізій Капелли, лац.: Aloisius Ludovicus Cappelli, італ.: Aloisio Luigi Cappelli; 1776-1838) — італьянскі юрыст і філолаг, прафесар Пізанскага і Віленскага універсітэтаў.

Алаізій Капелі
лац.: Aloisius Ludovicus Cappelli, італ.: Aloisio Luigi Cappelli
Дата нараджэння 1776[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 1838[1]
Род дзейнасці юрыст, філолаг, гісторык, багаслоў
Месца працы
Навуковае званне прафесар

Біяграфія

правіць

Родам з Пістоі. З 1797 па 1801 гады ён займаў кафедру грамадзянскага і кананічнага права ў Пізанскім універсітэце, пакінуўшы якую, займаў пасаду чыноўніка ў Фларэнцыі і Вальтэры. У 1804 годзе Капелі заняў кафедру грамадзянскага і крымінальнага права ў Віленскім універсітэце, пачынаючы з 1808 года выкладаў рускую мову і літаратуру (стаўшы першым прафесарам гэтых дысцыплін у рэгіёне), а з 1813 года — чытаў ва ўніверсітэце і Віленскай духоўнай семінарыі лекцыі па кананічным праве.

Лекцыі Алаізія Капелі, якія ён чытаў на лацінскай мове, адрозніваліся ліберальным характарам, чым прыцягвалі студэнтаў. Мітрапаліт Іосіф Сямашка распавядаў у сваіх нататках, што Капелі на лекцыях па кананічнаму праву «сістэматычна і з нейкай асалодай пераследваў самымі з'едлівымі сарказмамі злоўжывання рымскага духавенства, у асаблівасці багатых прэлатаў».

Алаізій Капелі двойчы быў дэканам факультэта славесных навук і прыгожых мастацтваў (1811-1817 і 1827-1832) і пасля закрыцця Віленскага ўніверсітэта выкладаў кананічнае права ў Віленскай рымска-каталіцкай акадэміі.

Пры вяртанні ў Італію ў 1838 годзе атрымаў у падарунак свой партрэт, адлітаграфаваны студэнтамі на ўласныя сродкі.

Публікацыі

правіць

Алаіза Капелі апублікаваў лекцыю аб крыніцах і падставах каталіцкага права[2] і «Manuale juris canonici»[3], а таксама некалькі кніг і брашур па грамадзянскім, крымінальным і кананічным праве на лацінскай і італьянскай мовах.

Акрамя правазнаўчых твораў апублікаваў таксама вершаванае прывітанне «На вяртанне Яго Імператарскай Вялікасці Аляксандра I з Парыжа» (італ.: Per ritorno da Parigi della S. C. M. di Alessandro I; 1814) і лекцыю «Петрарка як паэт, філолаг і мараліст» (польск.: Petrarch uważany jako poeta, filolog i moralista; 1816, у перакладзе з французскай на польскую). Перапісваўся са сваім земляком Себасцьяна Чампі.

Зноскі

  1. а б Catalog of the German National Library Праверана 31 мая 2020.
  2. «Dziennik Wilenski», 1815 год
  3. Вильно, 1819 год

Літаратура

правіць