Алесандра Альгардзі

Алесандра Альгардзі (італ. Alessandro Algardi, 31 ліпеня 1598, Балоння — 10 чэрвеня 1654, Рым) — італьянскі скульптар, найбуйнейшы прадстаўнік барока ў італьянскай скульптуры разам з Берніні.

Алесандра Альгардзі
італ.: Alessandro Algardi
Фатаграфія
скульптурны вобраз, створаны Альгардзі
Імя пры нараджэнні Alessandro Algardi
Дата нараджэння 31 ліпеня 1598(1598-07-31)
Месца нараджэння
Дата смерці 10 чэрвеня 1654(1654-06-10) (55 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства Сцяг Італіі Італія
Род дзейнасці скульптар, архітэктар
Месца працы
Жанр рэлігійная скульптура, партрэт, мастацкі надмагілле
Вучоба у Балонскай акадэміі Ладавіка Карачы
Мастацкі кірунак рымскае барока
Заступнікі герцаг Мантуі Фердынанда Ганзага, кардынал Ладавіка Людавізі, Папа Рымскі Інакенцій Х
Уплыў майстроў рымскага барока
Уплыў на Simon Guillain[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць
 
Альгардзі Надмагілле Папы Леона XI, сабор Св. Пятра, Рым

Пачаў працаваць у майстэрні Агасціна Карачы. У 1608 г. паступіў на службу да герцага Мантуі Фердынанда Ганзага. Затым пераехаў у Венецыю, а ў 1625 г. — у Рым. Працаваў у царкве Сан-Сільвестр, Санта-Марыя-дэль-Попала, саборы Святога Пятра, Палаца дэі Кансерваторы. Супернічаў з Берніні. Карыстаўся заступніцтвам Папы Інакенція Х. Быў блізкі да Даменікіна, сябраваў з Франсуа Дзюкенуа, Андрэа Сакі, Нікаля Пусэнам, падзяляў іх арыентацыю на класічную норму ў рамках барочнай стылістыкі. Працаваў таксама як рэстаўратар. Пад 1650 г. пазнаёміўся з Веласкесам, пераехаў у Іспанію. Працаваў у Аранхуэсе і Саламанцы.

Зноскі

  1. а б Cellini A. N. ALGARDI, Alessandro // Dizionario Biografico degli Italiani — 1960. — Vol. 2. Праверана 25 студзеня 2023.

Літаратура

правіць
  • Heimbürger M. Alessandro Algardi scultore. Roma: Istituto di studi romani, 1973
  • Neumann E. Mehrfigurige Reliefs von Alessandro Algardi: Genese, Analyse, Ikonographie. Frankfurt/Main; Bern; New York: Lang, 1985
  • Montagu J. Alessandro Algardi: l'altra faccia del barocco: guida alla mostra. Roma: Edizioni de Luca, 1999

Спасылкі

правіць