Альберціна Карлсан
Альберціна Карлсан (швед. Albertina Carlsson, 12 чэрвеня 1848, Стакгольм — 25 снежня 1930, Стакгольм) — шведскі заолаг. Займалася пераважна марфалогіяй пазваночных.
| Альберціна Карлсан | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 12 чэрвеня 1848[1][2] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 25 снежня 1930[2] (82 гады) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | заолаг, школьны настаўнік |
| Навуковая сфера | заалогія[2] |
| Месца працы | |
| Узнагароды | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Альберціна Карлсан нарадзілася 12 чэрвеня 1848 года ў Стакгольме, у сям’і краўца Андэрса Петэра Карслсана і яго жонкі Ганны-Марыі, народжанай Ёнсан. Вучылася ў парафіяльнай пачатковай школе, а затым наведвала каледж для жанчын-настаўнікаў у Стакгольме. Скончыўшы навучанне ў 1868 годзе, яна затым на працягу трыццаці сямі гадоў працавала настаўніцай у стакгольмскіх школах для дзяўчынак.
Пад уплывам аднаго з выкладчыкаў Заалагічнага інстытута, Вільгельма Лехэ (Wilhelm Leche), Альберціна пачала цікавіцца біялогіяй. Не маючы дыплома і не займаючы ніякай афіцыйнай пасады, яна стала супрацоўнікам у першым навуковай установе пры Стакгольмскім універсітэце — Інстытуце заатаміі. На працягу сарака гадоў Альберціна, пад кіраўніцтвам Лехэ, праводзіла сістэматычныя даследаванні узораў, якія ўтрымліваліся ў калекцыях інстытута (у прыватнасці, выкапняў). У 1884 годзе яе першая самастойная праца, даследаванне па анатоміі вадаплаўных птушак, была апублікавана ў якасці дадатку да выдання Шведскай каралеўскай акадэміі навук. У наступным годзе яна атрымала за яе прэмію Акадэміі навук.
Асноўным інтарэсам Карлсан была марфалогія драпежнікаў і насякомаедных Паўднёва-Усходняй Азіі і Аўстраліі. Яна таксама займалася эмбрыялогіяй, філагенетыкай і сістэматыкай і апублікавала агулам каля 25 работ, улічваючы некалькі манаграфій. У 1927 годзе яна стала ганаровым доктарам Стакгольмскага ўніверсітэта.
Альберціна Карлсан захавала цікавасць да навукі да сталага ўзросту і нярэдка выступала па радыё, заклікаючы грамадскасць падтрымаць дзейнасць Заалагічнага інстытута. Яна памерла 25 снежня 1930 года ў Стакгольме.