Аляксандр Гаўрылавіч Абдулаў
Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Удзельнік, які паставіў шаблон, не пакінуў тлумачэнняў. |
Аляксандр Гаўрылавіч Абдулаў (29 мая 1953, Табольск, СССР — 3 студзеня 2008, Масква, Расія) — савецкі і расійскі акцёр тэатра і кіно, заслужаны артыст РСФСР (1986), народны артыст Расіі (1991).
| Аляксандр Абдулаў | |
|---|---|
| руск.: Александр Гаврилович Абдулов | |
 | |
| Імя пры нараджэнні | Аляксандр Гаўрыілавіч Абдулаў |
| Дата нараджэння | 29 мая 1953 |
| Месца нараджэння | Табольск, Цюменская вобласць, РСФСР, СССР |
| Дата смерці | 3 студзеня 2008 (54 гады) |
| Месца смерці | Масква, Расія |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства |
 СССР > Расія |
| Бацька | Gavriil Abdulov[d] |
| Жонка | Ірына Іванаўна Алфёрава[d] |
| Дзеці | Kseniya Alfyorova[d] |
| Адукацыя | |
| Прафесія | |
| Кар’ера | 1973—2008 |
| Узнагароды | |
| IMDb | ID 0008311 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
БіяграфіяПравіць
Нарадзіўся ў горадзе Табольску Цюменскай вобласці РСФСР у тэатральнай сям'і. Бацька яго быў рэжысёрам тэатра ў Фергане, а маці працавала ў тэатры грымёрам. Хоць на тэатральную сцэну Абдулаў упершыню выйшаў яшчэ ў пяцігадовым узросце, да акцёрскай кар'еры ён не імкнуўся — у школе займаўся спортам, захапляўся музыкай. Па патрабаванні бацькі ён спрабаваў паступаць пасля школы ў тэатральнае вучылішча імя Шчэпкіна, але няўдала, таму, вярнуўшыся з Масквы, паспяхова здаў іспыты на факультэт фізкультуры мясцовага педінстытута. Тым не менш, праз год Аляксандр Абдулаў ізноў едзе ў Маскву і паступае ў РАТМ (руск.: ГИТИС), на курс І. М. Раеўскага.
У кіно акцёр дэбютаваў у 1974 годзе, яшчэ студэнтам ён згуляў маленькую ролю дэсантніка Казлова ў фільме Міхаіла Пташука «Пра Віцю, пра Машу і марскую пяхоту». У 1975 годзе гульню Абдулава ў дыпломным спектаклі адзначыў галоўны рэжысёр Маскоўскага тэатра імя Ленінскага камсамола («Ленкам») Марк Захараў і запрасіў маладога акцёра ў трупу.
З тых часоў імя Аляксандра Абдулава непарыўна звязанае з тэатрам Захарава. У ліку самых вядомых тэатральных прац Абдулава — роля ў знакамітым «ленкамаўскім» спектаклі «Юнона і Ану». За ролю ў спектаклі «Варвар і ерэтык» ён ганараваўся «Крыштальнай Турандот» і прэміі фонду Станіслаўскага.
У сярэдзіне 70-х развіццё атрымала кінакар'ера маладога акцёра. Аднак шырокая вядомасць прыйшла да Аляксандра Абдулава толькі пасля ролі Мядзведзя ў тэлевізійным фільме «Звычайны цуд» (1978), пастаўленым Маркам Захаравым па аднайменнай п'есе Яўгена Шварца. Новым поспехам стала меладрама Паўла Арсёнава па п'есе А. Валодзіна «З каханымі не раставайцеся» (1979), у якой Абдулаў гуляў галоўную мужчынскую ролю — Міця, а галоўную жаночую ролю выканала яго тагачасная жонка — Ірына Алфёрава. Незвычайны дар дазваляў Аляксандру Абдулаву з роўным поспехам выконваць рознапланавыя ролі, здымаючыся ў карцінах розных жанраў і ў розных рэжысёраў.
У ліку самых яго вядомых акцёрскіх прац — Мікіта ў «Карнавале» Таццяны Ліознавай, забойца Рабер з эксцэнтрычнага дэтэктыва Алы Сурыкавай «Шукайце жанчыну», лірычны герой Ян з «Чарадзеяў». Артыст шырокага творчага дыяпазону, Аляксандр Абдулаў здымаўся ў камедыях («Самая абаяльная і прывабная», «За выдатных дам!», «Формула кахання»), у драмах («Захоўвай мяне, мой талісман!» і «Лэдзі Макбет Мцэнскага павета» Рамана Балаяна, «Над цёмнай вадой» Змітра Месхіева), у крымінальна-прыгодніцкіх («Таямніцы мадам Вонг») і дэтэктыўных карцінах («Дзесяць негрыцятаў» Станіслава Гаварухіна), у гісторыка-касцюмных стужках («Гардэмарыны, наперад!» Святланы Дружынінай).
Адмыслова варта вылучыць працы Аляксандра Абдулава ў фільмах Марка Захарава, якія адразу палюбіліся гледачу, і ў карцінах Сяргея Салаўёва, сталых прыкметнай падзеяй кіно мяжы 80-90-х гадоў. У 1991 годзе пачалося супрацоўніцтва Абдулава з рэжысёрам Віктарам Сяргеевым, і іх першы фільм, круцельскі дэтэктыў «Геній», апынуўся адной з самых цікавых карцін тых гадоў і ўвайшоў у лік лідараў відэапраката фільмаў; не мінула незаўважанай і крымінальная меладрама «Дзіўныя мужчыны Сямёнавай Кацярыны», дзе разам з Аляксандрам Абдулавым зняліся Наталля Фісон і Андрэй Сокалаў. Але іншы фільм Віктара Сергеева «Шызафрэнія», для якога Абдулаў сам напісаў сцэнарый, а кансультантам быў Аляксандр Каржакоў, які выйшаў на экраны ў 1997 годзе, не стаў адкрыццём, як гэта было з «Геніем»…
Даволі часта ўдзельнічаў у журы Вышэйшай лігі КВЗ.
У верасні 2007 года Аляксандру Абдулаву быў пастаўлены дыягназ — «чацвёртая стадыя рака лёгкіх»[1].
3 студзеня 2008 года ў 7:20 па маскоўскім часе Аляксандр Абдулаў сканаў у Цэнтры сардэчна-судзінкавай хірургіі імя Бакулева[2].
5 студзеня ў 11:00 у памяшканні тэатра «Ленкам» прайшла грамадзянская паніхіда і развітанне з Аляксандрам Абдулавым. На развітанне з ім прыйшлі вядомыя палітыкі, эстрадныя артысты, выбітныя мастацкія дзеячы. У гэты жа дзень, у 14:00 Абдулаў быў пахаваны на Ваганькаўскіх могілках у Маскве.
Аляксандр Абдулаў быў жанаты тройчы. Першая жонка — актрыса Ірына Алфёрава (Абдулаў удачарыў яе дачку Ксенію ад першага шлюбу), другая жонка — Галіна, тэатральны менеджар. Трэцяя яго жонка Юлія Міласлаўская маладзей мужа на 23 гады; пры канцы сакавіка 2007 года ў іх нарадзілася дачка Яўгенія.
Зноскі
СпасылкіПравіць
- Аляксандр Абдулаў на IMDb (англ.)
- Неафіцыйная старонка (руск.)