Аляксандр Якаўлевіч Таіраў

Аляксандр Якаўлевіч Таіраў (руск.: Александр Яковлевич Таиров, сапраўднае прозвішча — Корнбліт, 24 чэрвеня (6 ліпеня) 1885, Рамны — 25 верасня 1950, Масква) — савецкі рэжысёр, народны артыст РСФСР (1935).

Аляксандр Якаўлевіч Таіраў
Дата нараджэння	24 чэрвеня (6 ліпеня) 1885
Месца нараджэння	Рамны, Раменскі павет[d], Палтаўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	25 верасня 1950(1950-09-25)[…] (65 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Жонка	Аліса Коанен
Адукацыя	юрыдычны факультэт СПбДУ (1913)
Прафесія	тэатральны рэжысёр, акцёр, пісьменнік
Гады актыўнасці	з 1904
Тэатр	Камерны тэатр Таірава[d]
Член у	Яўрэйскі антыфашысцкі камітэт[d]
Узнагароды
IMDb	ID 0846864
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Творчую дзейнасць пачаў у 1905 годзе як акцёр, з 1908 года — рэжысёр. У 1913 годзе паставіў у Свабодным тэатры «Жоўтую кофту» Хезельтана-Фюрста і пантаміму «Покрыва П’ерэты» Шніцлера. У 1914 годзе разам з А. Г. Коанен і групай маладых акцёраў заснаваў Камерны тэатр, які ўзначальваў да канца жыцця. Першыя спектаклі гэтага тэатра — «Сакунтала» Калідасы (1914), «Фаміра Кіфарэд» Анненскага (1916) і інш. выявілі схільнасць Таірава да вытанчана прыгожых сцэнічных форм, да ўслаўлення чыстага і магутнага запалу легендарных герояў. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 года Таіраў і вядучыя акцёры яго тэатра, галоўным чынам Коанен, даказалі здольнасць выказваць сугучныя рэвалюцыі тэмы велічы свабоднай асобы. «Адрыена Лекузрэр» Скрыба і Легувэ (1919), «Федра» Расіна (1922), шэраг п’ес О’Ніла азначалі пераход рэжысёра да рэалізму. Вялікае значэнне мелі творчыя пошукі Таірава ў галіне музычнага спектакля («Жырафле-Жырафля» Лекока, 1922; «Опера жабракоў» Брэхта — Вейля, 1930, і інш.). Вяршыня творчай дзейнасці Таірава — спектакль «Аптымістычная трагедыя» Вішнеўскага (1933) з Коанен у ролі Камісара. Сярод найлепшых спектакляў таксама «Мадам Бавары» паводле Флабера (1940), «Стары» Горкага (1946).