Вікіпедыя

Аляксей Юр’евіч Рэзнікаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рэзнікаў.

Аляксей Юр’евіч Рэзнікаў (укр.: Олексій Юрійович Резніков, нар. 18 чэрвеня 1966, Львоў, УССР, СССР) — украінскі дзяржаўны дзеяч, міністр абароны Украіны з 4 лістапада 2021 года[1] па 5 верасня 2023 года, адвакат, Заслужаны юрыст Украіны, першы намеснік кіраўніка ўкраінскай дэлегацыі ў Трохбаковай кантактнай групе з 5 траўня 2020 года, сябра СНБА (з 19 сакавіка 2020)[2].

Аляксей Юр’евіч Рэзнікаў
укр.: Олексій Юрійович Резніков
Сцяг 17-ы міністр абароны Украіны
4 лістапада 2021 — 5 верасня 2023
Прэзідэнт Уладзімір Зяленскі
Кіраўнік урада Дзяніс Шмыгаль
Папярэднік Андрэй Таран
Нараджэнне 18 чэрвеня 1966(1966-06-18) (57 гадоў)
Львоў, Украінская ССР, СССР
Бацька Юрый Аляксеевіч Рэзнікаў
Маці Елена Георгіеўна Рэзнікава
Жонка Юлія Зорый
Адукацыя
Дзейнасць адвакат, палітык, гулец у інтэлектуальныя гульні
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
крыж Заслугі Order of the Cross of Vytis
Honored Lawyer of Ukraine Імянная агнястрэльная зброя
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Віцэ-прэм’ер-міністр — міністр па пытаннях рэінтэграцыі часова акупаваных тэрыторый Украіны (з 4 сакавіка 2020[3] па 3 лістапада 2021 года), прадстаўнік Украіны ў працоўнай падгрупе па палітычных пытаннях Трохбаковай кантактнай групы (з 18 верасня 2019 па 5 траўня 2020 года)[4].

Біяграфія правіць

Раннія гады і адукацыя правіць

Нарадзіўся 18 чэрвеня 1966 года ва Львове.

З 1984 па 1986 гады праходзіў тэрміновую службу ў ВПС СССР: в/ч 87358 (Наваград-Валынскі); в/ч 53904 (Луцк). У 1991 годзе скончыў з адзнакай юрыдычны факультэт Львоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Івана Франко па спецыяльнасці «Правазнаўства».

Прафесійная дзейнасць правіць

  • 1991 г. — сузаснавальнік брокерскай кампаніі «Галіцкія каштоўныя паперы».
  • 1994 г. — атрымаў пасведчанне аб праве на ажыццяўленне адвакацкай дзейнасці № 263.
  • 1999—2002 гады — намеснік старшыні Цэнтра развіцця ўкраінскага заканадаўства ў г. Кіеве.
  • 2000—2006 гады — заснавальнік кампаніі «Правіс». Пазней вядомая як «Рэзнікаў, Уласенка і партнёры», далей — Magisters (у выніку злучэння з юрыдычнай фірмай «Магістр і партнёры»). У 2009 і 2010 гадах кампанія стала пераможцам рэйтынгу Chambers Europe Awards.
  • 2011—2014 гады — галоўны юрысконсульт Адвакацкага бюро «Ягораў, Пугінскі, Афанасьеў і партнёры» (як следства злучэння з юрыдычнай фірмай «Магістр і партнёры»). Па сумяшчальніцтве — адвакат і партнёр АТ «Меджыстэрс».
  • З лістапада 2018 года аднавіў юрыдычную практыку ў якасці партнёра «Юрыдычнай фірмы „Астэрс“»[5]. Спецыялізаваўся на альтэрнатыўным развязванні спрэчак, уключаючы вынясенне экспертных заключэнняў, перамовы, фасілітацыю, пагадненне, медыяцыю, выяўленне фактаў, папярэднюю незалежную ацэнку і дасудовыя нарады па ўрэгуляванні спрэчкі і падрыхтоўку міравых дамоў[6].

Публічная служба правіць

У 2008—2014 гадах — дэпутат Кіеўскай гарадской рады VI склікання. Абраны ад Блока Мікалая Катэрынчука. Сябра камісіі па пытаннях правапарадку, рэгламенту і дэпутацкай этыкі.

З чэрвеня 2014 года — дэпутат Кіеўскай гарадской рады VII склікання. Старшыня камісіі Кіеўскай гарадской рады па пытаннях аднаўлення правоў рэабілітаваных.

19 чэрвеня 2014 года абраны намеснікам гарадскога главы — сакратаром Кіеўскай гарадской рады.

З 2015 года:

  • старшыня ўкраінскай дэлегацыі ў Кангрэсе мясцовых і рэгіянальных улад Савета Еўропы ў 2015—2016;
  • намеснік старшыні Антыкарупцыйнай рады пры Кіеўскім гарадскім главе;
  • сябра рады сацыяльнага праекта сумеснага дзеяння «Зробім разам»;
  • сябра Мэтавай каманды рэформаў па дэцэнтралізацыі, мясцовага самакіравання і рэгіянальнай палітыкі пры Міністэрстве рэгіянальнага развіцця, будаўніцтва і жыллёва-камунальнай гаспадаркі Украіны;
  • дарадца Кіеўскага гарадскога главы.

З красавіка 2016 года — намеснік старшыні Кіеўскай гарадской дзяржаўнай адміністрацыі (КГДА) па пытаннях вытворчасці самакіравальных паўнамоцтваў. Да паўнамоцтваў адносіліся: ажыццяўленне паўнамоцтваў КГДА па пытаннях рэалізацыі дзяржаўнай палітыкі ў сферах развіцця мясцовага самакіравання, унутранай палітыкі, міжнародных адносін, турызму, рэкламы, аховы культурнай спадчыны, адукацыі, культуры, сацыяльнай абароны, моладзі і спорту, адказваў за правядзенне рэформаў у сферах дэцэнтралізацыі, мясцовага самакіравання і іншых сферах жыццядзейнасці горада Кіева.

У 2017 годзе адказваў за арганізацыю і правядзенне песеннага конкурсу «Еўрабачанне» ў Кіеве з боку КГДА[7]. У 2018 годзе адказваў за арганізацыю і правядзенне фінальнага матчу Лігі чэмпіёнаў УЕФА сезону 2017/2018 з боку КГДА[8].

1 лістапада 2021 года падаў заяву аб адстаўцы з пасады Віцэ-прэм’ер-міністра — Міністра па пытаннях часова акупаваных тэрыторый Украіны. У гэты ж дзень сябры партыі «Слуга народа» ў Вярхоўнай радзе на паседжанні фракцыі падтрымалі кандыдатуру Аляксея Рэзнікава на пасаду Міністра абароны Украіны[9]. 3 лістапада 2021 года Вярхоўная рада Украіны звольніла яго з пасады Віцэ-прэм’ер-міністра — Міністра па пытаннях рэінтэграцыі часова акупаваных тэрыторый Украіны. За гэта рашэнне прагаласавалі 329 дэпутатаў[10]. 4 лістапада 2021 года Вярхоўная рада прызначыла Рэзнікава на пасаду Міністра абароны Украіны. За рашэнне прагаласавалі 273 дэпутата Вярхоўнай рады Украіны[11].

У 2022 годзе стаў адным з прадстаўнікоў Украіны на расійска-ўкраінскіх перамовах па спыненні вайны паміж дзяржавамі.

5 верасня 2023 года звольнены з пасады Міністра абароны Украіны.

Сацыяльная актыўнасць правіць

  • З 2015 года — сябра рады сацыяльнага праекта сумеснага дзеяння «Зробім разам».
  • З 2010 года — заснавальнік імянной стыпендыі Аляксея Рэзнікава для маладых, адораных студэнтаў, аспірантаў юрыдычных факультэтаў Украіны.
  • З 2009 года — быў сябрам Кіеўскай гарадской кваліфікацыйна — дысцыплінарнай камісіі адвакатуры.
  • З 2009 года — прафесар кафедры публічнага права юрыдычнага факультэта Міжнароднага Саламонава ўніверсітэта.
  • 1999—2000 гады — прымаў актыўны ўдзел у распрацоўцы аднаго з праектаў Падатковага кодэкса Украіны, Закона Украіны «Аб адвакацкай дзейнасці і адвакатуры ва Украіне», змен у Гаспадарчы працэсуальны кодэкс Украіны.
  • Выкладаў у Школе адвакацкага майстэрства А. Рэзнікава, аўтар навучальных трэнінгавых праграм і вядучы майстар-класаў для маладых юрыстаў на базе Кіеўскага Нацыянальнага Універсітэта імя Тараса Шаўчэнкі, Нацыянальнага ўніверсітэта «Кіева-Магілянская Акадэмія», Львоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Івана Франко, Міжнароднага Саламонава ўніверсітэта.

Узнагароды правіць

Заўвагі правіць

Зноскі

  1. ↑ Рада прызначыла Рэзнікава міністрам абароны. Украінская праўда (4 лістапада 2021).
  2. ↑ Указ президента України від 19 березня 2020 года № 99/2020 «Про зміну у складі Ради національної безпеки і оборони України»
  3. ↑ ВР затвердила новий склад Кабміну (укр.). Інтерфакс-Україна. Праверана 5 сакавіка 2020.
  4. ↑ Указ президента України від 18 вересня 2019 года № 701/2019 «Про внесення зміни до Указу Президента України від 19 червня 2019 року № 414»
  5. ↑ АСТЕРС УСИЛИВАЕТ КОМАНДУ ПРАКТИКИ АЛЬТЕРНАТИВНОГО РАЗРЕШЕНИЯ СПОРОВ НОВЫМ ПАРТНЁРОМ АЛЕКСЕЕМ РЕЗНИКОВЫМ(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 3 чэрвеня 2019. Праверана 6 чэрвеня 2022.
  6. ↑ Публікацыі Аляксея Рэзнікава(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 3 чэрвеня 2019. Праверана 3 чэрвеня 2019.
  7. ↑ Навіны на сайце тэлеканала ТСН аб правядзенні Еўрабачання ва Украіне. https://tsn.ua (15 мая 2017).
  8. ↑ Відмінна кухня і добрі люди. Іноземні фанати розповіли про свої враження від Києва. https://nv.ua (25 мая 2018).
  9. ↑ Віцэ-прэм'ер Рэзнікаў падаў у адстаўку (руск.). Украінская праўда. Праверана 1 лістапада 2021.
  10. ↑ Рада звільнила віцепрем’єра Резнікова (укр.). Українська правда. Праверана 3 лістапада 2021.
  11. ↑ Резніков призначений міністром оборони. LB.ua. Праверана 4 лістапада 2021.
  12. ↑ Раман Раманюк, Марыя Жартоўская. Узнагародны фронт. Каму Авакаў падарыў 400 ствалоў. «Украінская праўда» (13 студзеня 2017).
  13. ↑ Рэзнікава ўзнагародзілі польскім Срэбраным крыжом. LB.ua (14 лістапада 2019). Праверана 11 траўня 2022.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксей_Юр’евіч_Рэзнікаў&oldid=4574023"