Аляксей III Ангел
Аляксей III Ангел (грэч.: Αλέξιος Γ' Άγγελος; каля 1153 — 1211) — візантыйскі імператар, які кіраваў у 1195—1203 гадах.
Аляксей III Ангел грэч.: Αλέξιος Γ' Άγγελος | ||
![]() | ||
Партрэт Аляксея III Ангела ў форме манеты з «Promptuarii Iconum Insigniorum» — зборніка біяграфій, выдадзенага ў 1553 годзе | ||
| ||
---|---|---|
8 красавіка 1195 — 1 жніўня 1203 | ||
Папярэднік | Ісак II Ангел | |
Пераемнік | Ісак II Ангел і Аляксей IV Ангел | |
Дзейнасць | суверэн | |
Веравызнанне | Праваслаўе | |
Нараджэнне | 1153 | |
Смерць | 1211 | |
Дынастыя | Дынастыя Ангелаў | |
Бацька | Андронік Дука Ангел[d] | |
Маці | Ефрасіння Ангеліна[d] | |
Жонка | Ефрасіння Дукіня Каматыра[d] | |
Дзеці | Ганна Ангеліна, Ірына Ангеліна[d] і Еўдакія Ангеліна Камніна[d] | |
БіяграфіяПравіць
Калі яго малодшы брат Ісак стаў басілеўсам, Аляксей змог вярнуцца на радзіму і дасягнуць рангу севастакратара. У падзяку за аказаную дапамогу ён асляпіў кіраўніка і сам заняў рамейскі прастол. Але новы васпан нічым не адрозніваўся ад свайго папярэдніка, і краіна, якая знаходзілася ў заняпадзе, была аддадзена пад уладу арыстакратаў. Праз некалькі гадоў сыну зрынутага імператара Аляксею IV атрымалася з дапамогай удзельнікаў Чацвёртага крыжовага паходу вярнуць адняты прастол. Але пасля гэтага Ангелы кіравалі Канстанцінопалем толькі паўгода, затым горад патрапіў у рукі еўрапейцаў, а краіна распалася на шэраг дзяржаў.
Усё сваё далейшае жыццё Аляксей III правёў у туляннях па былых землях Візантыі, але нідзе не мог знайсці прытулку. Толькі ў 1210 годзе ён знайшоў прытулак пры двары даўняга праціўніка імперыі — Канійскага султаната. Там ён вырашыў заняць прастол Нікейскай імперыі, дзе кіраваў яго ўласны зяць Феадор I Ласкарыс. Заключыўшы саюз з мусульманамі, Ангел прайграў генеральную бітву і скончыў свае дні ў манастыры.
ПродкіПравіць
Зноскі
СпасылкіПравіць
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Аляксей III Ангел