Анатоль Міхайлавіч Генералаў
Анатоль Міхайлавіч Генера́лаў[1] (31 сакавіка 1923, станіца Пацёмкінская, Кацельнікаўскі раён, Валгаградская вобласць — 8 ліпеня 2007, Мінск) — беларускі артыст оперы (барытон). Народны артыст БССР (1963)[2]. Брат У. М. Генералава[1].
| Анатоль Міхайлавіч Генералаў | |
|---|---|
| руск.: Анатолий Михайлович Генералов | |
| Дата нараджэння | 31 студзеня 1923 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 8 ліпеня 2007 (84 гады) |
| Грамадзянства | |
| Адукацыя | |
| Прафесія | спявак, выкладчык універсітэта |
| Гады актыўнасці | з 1954 |
| Тэатр | |
| Узнагароды |
              |
.svg){kind=small}
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў станіцы Пацёмкінская (сучасная Пугачоўская ў Кацельнікаўскім раёне Валгаградскай вобласці Расіі). Скончыў сярэднюю школу. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны з 1942 года, пехацінец і сувязіст[3]. Быў паранены[3]. Пасля дэмабілізацыі прыехаў у Краснадар і паступіў у музычнае вучылішча, у якім правучыўся адзін семестр і камісіяй з Масквы быў адабраны для вучобы ў Музычна-педагагічным інстытуце імя Гнесіных[3]. Скончыў Музычна-педагагічны інстытут імя Гнесіных у 1954 годзе (клас Генадзя Адэна). У 1954—1981 гадах саліст Дзяржаўнага тэатра оперы і балета БССР. У 1976—2007 гадах выкладаў у Беларускай кансерваторыі[2], з 1990 года — прафесар кафедры спеваў[3].
Творчасць
правіцьВалодаў моцным прыгожым мяккага тэмбру драматычным барытонам, натуральнасцю сцэнічнай выразнасці, яркім тэмпераментам. Стварыў яркія вобразы ў операх — Князь Ігар («Князь Ігар» А. Барадзіна), Рыгалета і Аманасра («Рыгалета» і «Аіда» Д. Вердзі), Змітрок і Апанас («Міхась Падгорны» і «Алеся» Я. Цікоцкага), Сцяпан («Яснае світанне» А. Туранкова), Дзяніс Давыдаў («Надзея Дурава» А. Багатырова), Чалхія («Міндзія» А. Тактакішвілі), Альфіа («Сельскі гонар» П. Масканьі) і інш. Выканаўца ролі У. І. Леніна на беларускай опернай сцэне («Кастрычнік» В. Мурадэлі, «У буру» Ц. Хрэннікава)[2].
Узнагароды
правіць- Ордэн Пашаны (11 лютага 2003) — за вялікі асабісты ўклад работнікаў установы адукацыі «Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі» ў развіццё музычнага мастацтва, падрыхтоўку творчых кадраў[4].
- Узнагароджаны Ордэнам Айчыннай вайны, медалямі.
Зноскі
правіць- ↑ а б БелЭн 1997.
- ↑ а б в Генералов Анатолий Михайлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 144. — 737 с.
- ↑ а б в г 100 лет Анатолию Генералову (руск.) // Сайт Вялікага тэатра
- ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 11 лютага 2003 года № 66 «Аб узнагароджанні А. М. Генералава і Н. В. Аўраменка дзяржаўнымі ўзнагародамі Рэспублікі Беларусь»
Літаратура
правіць- Ракава А. Я. Генералаў Анатоль Міхайлавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 152—153. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).
- Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1985. — Т. 2. Габой — Карціна. — С. 66. — 702 с. — 9 500 экз.
Спасылкі
правіць- Генералаў Анатоль Міхайлавіч // Рэпазіторый БДПУ
- Цыбульская Т. Н. Призвание — профессию дарить. Анатолию Михайловичу Генералову посвящается…(недаступная спасылка) (руск.) // Весці Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі: навукова-тэарэтычны часопіс. — 2012. — № 20. — С. 106—112. — Мінск : Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі, 2012.
- 100 лет Анатолию Генералову (руск.) // Сайт Вялікага тэатра
- Сернова Т. В. Творческо-исполнительские приоритеты А. Генералова // Альманах современной науки и образования, № 1(20) 2009, часть 2. (руск.)