Андрэа Апіяні

Андрэа Апіяні (іт. Andrea Appiani; 1754 — 1817) — італьянскі неакласічны мастак.

Андрэа Апіяні
Род дзейнасці	мастак, скульптар
Дата нараджэння	23 мая 1754(1754-05-23)[…]
Месца нараджэння	Мілан, Міланскае герцагства
Дата смерці	8 лістапада 1817(1817-11-08)[…] (63 гады)
Месца смерці	Мілан, правінцыя Мілан[d], Ламбарда-Венецыянскае каралеўства, Аўстрыйская імперыя
Месца пахавання	cemetery of San Gregorio[d]
Альма-матар	Акадэмія Брэры[d]
Член у	Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Андрэа Апіяні нарадзіўся ў Мілане ў сям’і доктара. Бацька Андрэа спадзяваўся, што сын пойдзе па яго слядах, але той паступіў у прыватную акадэмію мастака Карла Марыі Джудзічы, дзе два гады (1783—1784) вывучаў малюнак і капіраваў гравюры. Затым Апіяні працягнуў адукацыю ў класе фрэскавага жывапісу ў міланскай Акадэміі Амбразіяна пад кіраўніцтвам Джорджа Антоніа дэ Медычы. Здзейсніў паездку ў Фларэнцыю, пазнаёміўся там з працамі Джуліяна Трабалезі і Марціна Кнолера, і Балонню, дзе асаблівую ўвагу звярнуў на творы Даменікіна. Вывучаў антычную скульптуру і жывапіс Рафаэля і Менгса ў Рыме і Неапалі. Наведаўшы Парму ў 1795 годзе, пазнаёміўся з жывапісам Карэджа. Пастаянна працаваў у Мілане 1792 года.

У 1796 годзе Андрэа Апіяні быў прызначаны камісарам па справах выяўленчых мастацтваў Цызальпінскай рэспублікі. На гэтай пасадзе ён кіраваў міланскай Акадэміяй мастацтваў і галерэяй Брэра. Выконваў замовы Напалеона — пісаў партрэты і алегорыі, якія ўслаўлялі імператара і яго ваеначальнікаў. Яго творы (1796) упрыгожваюць купал Сент-Мэры-Селсу, у Мілане і сцены і столі замка намесніка эрцгерцага Фердынанда. Сярод яго вучняў былі Анджэла Манцічэлі і Джузэпэ Босі.

Андрэа Апіяні памёр у Мілане 23 траўня 1817 года.