Андрэй Анісімавіч Белы

Андрэй Анісімавіч Белы
Андрэй Анісімавіч Белы
Дата нараджэння	17 чэрвеня 1922
Месца нараджэння	в. Навінкі, ; Калінкавіцкі раён, ; Гомельская вобласць
Дата смерці	17 чэрвеня 2011 (89 гадоў)
Месца смерці	Маскоўская вобласць
Месца пахавання	Лобня;
Прыналежнасць
Гады службы	1941—1967
Званне	малодшы лейтэнант
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
У адстаўцы	падпалкоўнік

Андрэй Анісімавіч Белы (17 чэрвеня 1922, в. Навінкі, Калінкавіцкі раён, Гомельская вобласць — 17 чэрвеня 2011) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943)^[1], камандзір узвода сувязі 685-га стралковага палка 193-й стралковай дывізіі 65-й арміі Цэнтральнага фронту, малодшы лейтэнант^[2].

Біяграфія

Нарадзіўся 17 чэрвеня 1922 года ў вёсцы Навінкі цяпер у Калінкавіцкім раёне Гомельскай вобласці Беларусі, у сям'і селяніна. Беларус.

Адукацыя сярэдняя спецыяльная: скончыў курсы настаўнікаў пачатковых класаў. Працаваў настаўнікам.

У Чырвонай Арміі з 1941 года. Скончыў Сталінградскае ваеннае вучылішча сувязі ў снежні 1941 года. У час Вялікай Айчыннай вайны з красавіка 1942 года на Паўднёва-Заходнім, Сталінградскім, Данскім, Цэнтральным франтах^[1]. Камандзір узвода сувязі 685 стралковага палка 193-й стралковай дывізіі 65-й арміі малодшы лейтэнант Белы А. А., атрымаў задачу ў ноч на 16 кастрычніка 1943 года ўсталяваць і падтрымліваць сувязь з ротамі, якія захапілі плацдарм на беразе Дняпра ў раёне гарадскога пасёлка Лоеў Гомельскай вобласці. Разам з узводам паспяхова пераправіўся на самаробных плытах праз раку, выбіў праціўніка з траншэй, умела размеркаваў сілы і сродкі і забяспечыў бесперабойную сувязь камандзіра батальёна з плацдармамам, за што быў прадстаўлены да ўзнагароды Героя Савецкага Саюза^[1].

Пасля вайны працягваў службу ў Савецкай арміі. З 1967 года падпалкоўнік Белы А. А. — у запасе^[1].

Жыў, і да выхаду на заслужаны адпачынак працаваў, у горадзе Лобня Маскоўскай вобласці^[3]. Памёр 17 чэрвеня 2011 г.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 30 кастрычніка 1943 года за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм малодшаму лейтэнанту Беламу Андрэю Анісімавічу прысвоена званне Героя Савецкага саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка»^[4]
ордэнам Леніна
Два ордэны Айчыннай вайны 1 ступені
Медалі.

↑ ^а ^б ^в ^г Белый Андрей Анисимович // Белорусская ССР: краткая энциклопедия: [в 5 т.]. — Т. 5: Биографический справочник. — Минск: БелСЭ, 1982. — 738 с. — С. 52.
↑ на момант прысваення звання Героя
↑ Герои, живущие в Лобне (руск.)
↑ Мир наград — Белый Андрей Анисимович Архівавана 5 сакавіка 2016. (руск.)

Белы Андрэй Анісімавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — С. 82. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
Белы Андрэй Анісімавіч // Беларусь у Вялікай Айчыннай вайне, 1941—1945: Энцыкл. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1990. — С. 85. — 680 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-012-2.
Белы Андрэй Анісімавіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — 537 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0. — С. 8—9.