Апанас Фёдаравіч Кавалёў

	Апанас Фёдаравіч Кавалёў
	2-і Старшыня Арганізацыйнага камітэта Прэзідыума ЦВК — Вярхоўнага Савета Беларускай ССР па Мінскай вобласці
ліпень 1938 — 25 студзеня 1939
Папярэднік:	Міхаіл Кулагін
Пераемнік:	Андрэй Цёмкін
	5-ы Старшыня Савета Народных Камісараў Беларускай ССР
10 верасня 1937 — 22 ліпеня 1938
Папярэднік:	Даніла Валковіч
Пераемнік:	Кузьма Кісялёў
Партыя:	КПСС;
Адукацыя:	Віцебскі кааператыўны тэхнікум[d] (1931); Ленінградскія вышэйшыя педагагічныя курсы[d] (1932); Расійскі дзяржаўны гандлёва-эканамічны ўніверсітэт[d] (1930);
Дзейнасць:	палітык
Нараджэнне:	15 студзеня 1908; Лошніца, Барысаўскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Смерць:	20 ліпеня 1993 (85 гадоў); СССР;
Узнагароды:

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Кавалёў.

Апана́с Фё́даравіч Кавалё́ў (15 снежня 1908, в. Лошніца — 20 ліпеня 1993) — беларускі палітычны дзеяч.

БіяграфіяПравіць

Нарадзіўся ў шматдзетнай сялянскай сям'і. Скончыў Віцебскі кааператыўны тэхнікум (1931), Вышэйшыя педагагічныя курсы ў Ленінградзе (1932), Маскоўскі завочны інстытут савецкага гандлю.

Змалку прывучаны да нялёгкай працы на зямлі, ён прадаўжаў свой працоўны шлях на станцыі Прыяміна: рамантаваў пуці, грузіў шпалы, загадваў складам лесаматэрыялаў. Вёў актыўную камсамольскую работу, у 1926 годзе ўступіў у партыю.

Займаў розныя партыйныя пасады ў Віцебску.

З верасня 1937 па ліпень 1938 года ўзначаліў Савет Народных Камісараў БССР. Ва ўмовах дэфіцыту кваліфікаваных кадраў вёў напружаную работу па наладжванню народнай гаспадаркі.

З ліпеня 1938 года і да свайго арышту быў Старшынёй Арганізацыйнага камітэта Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР па Мінскай вобласці. Па сфабрыкаванай справе «ворагаў народа» быў арыштаваны і больш трох гадоў правёў у турмах Мінска, Масквы, Полацка, Табольска.

Пасля рэабілітацыі ў 1943 годзе працаваў у сістэме спажывецкай кааперацыі ў Омскай вобласці, Малдове, Беларусі. З роднай Лошніцай сувязі не губляў да смерці (20 ліпеня 1993 г.).

У 1937—38 гадах быў членам Бюро ЦК КП(б)Б, членам ЦК КП(б)Б.

ТворчасцьПравіць

Кніга-ўспаміны «Звон мой — праўда» (Мінск, 1989)
«Зялёнае і чорнае» (1990)

КрыніцыПравіць

Міхась Мацельскі, Іван Белы, Вольга Вальгуцкая, Гоман Барысаўшчыны, Старажытнае мястэчка — Лошніца