Арнульф Мецкі
Арну́льф Ме́цкі (ням.: Arnulf, фр.: Arnoul; 580/582—18 ліпеня 641) — франкскі палітычны і царкоўны дзеяч, біскуп горада Меца, прабацька дынастыі Каралінгаў, кананізаваны каталіцкай царквой. Дзень памяці — 18 ліпеня.
Арнульф | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ням.: Arnulf фр.: Arnoul | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Паполь | ||||||
Пераемнік | Гаэрых | ||||||
Нараджэнне |
не раней за 580 і не пазней за 585 ці каля 582[1] |
||||||
Смерць |
каля 18 ліпеня 641[2] ці каля 16 жніўня 641[1] |
||||||
Род | Арнульфінгі[d][2] | ||||||
Жонка | каля Дода Мецская[d][2][3] | ||||||
Дзеці | Анзегізель[4] і Chlodulf[d][5] | ||||||
Веравызнанне | Каталіцкая Царква | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Арнульф нарадзіўся паміж 580 і 582 годам. Быў уплывовым саноўнікам пры двары меравінгскага караля Аўстразіі Тэадэберта II. У 613 годзе разам з Піпінам Арнульф узначаліў арыстакратычную апазіцыю каралеве Брунгільдзе і дамогся ўз'яднання франкскіх каралеўстваў пад уладай Хлотара II. Пасля гэтага ён атрымаў сан біскупа мецкага. З 623 года Арнульф быў адным з саветнікаў караля Дагаберта I. У 627 годзе ён адышоў ад спраў і стаў пустэльнікам. Пахаваны ў Рэмірмонскім абацтве. Пасля смерці Арнульф Мецкі быў кананізаваны. З'яўляецца святым-заступнікам півавараў.
Гл. таксама
правіцьЗноскі
- ↑ а б Арнульф // Православная богословская энциклопедия: А — Архелая — СПб.: 1900. — Т. 1. — С. 1051–1052.
- ↑ а б в г Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 147–149. — ISBN 978-2-9501509-3-6
- ↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
- ↑ Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 151–153. — ISBN 978-2-9501509-3-6
- ↑ Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 149–150. — ISBN 978-2-9501509-3-6
Спасылкі
правіць- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Арнульф Мецкі
- Праваслаўная энцыклапедыя