Астрограф
Астрограф (ад стар.-грэч.: ἄστρον — свяціла і γράφω — пішу[1]) — тэлескоп для фатаграфавання нябесных аб'ектаў.
Першапачаткова, з часоў вынаходніцтва Галілея, тэлескопы прызначаліся выключна для візуальных назіранняў. У канцы XIX стагоддзя, з вынаходствам фатаграфіі, у астраномію трывала ўвайшоў фатаграфічны метад назіранняў. У факальную плоскасць тэлескопа ўсоўваецца фотапласцінка або, радзей, фотастужка, на якой адбіваліся патрабаваныя аб'екты. Спецыялізаваныя тэлескопы, якія прызначаліся толькі для фатаграфічных назіранняў, атрымалі назву астрографаў або камер[2].
Зараз у якасці фотапрыёмнікаў выкарыстоўваюцца ПЗС-камеры.
У наш час буйныя інструменты прызначаныя ў асноўным для фатаграфічных назіранняў.
Класічныя астрографы, тыповы прадстаўнік якіх — астрограф-рэфрактар Carte du Ciel, мелі фокусную адлегласць каля 3,5 метра, апертуру — 34 сантыметраў; выкарыстоўваліся пласцінкі 13 x 13 сантыметраў з адпаведным полем гледжання 2°10' і маштабам малюнка каля 60" у міліметры. Аб'ектыў — двухлінзавы з мэтай памяншэння храматычнай аберацыі[3].
У цяперашні час астрографы выкарыстоўваюць для астраметрыі малых планет і камет і для вывучэння лакальных уласных рухаў у зорных скапленнях[3].
Гл. таксама правіць
- Астрафатаграфія
- Астраметрыя