Атон IV

(Пасля перасылкі з Атон IV Браўншвайгскі)

Атон IV (1182 — 1218) — нямецкі кароль, імператар Свяшчэннай рымскай імперыі (12091215).

Атон IV Браўншвайгскі
ням.: Otto IV von Braunschweig
Партрэтная фантазія мастака XIX стагоддзя (для кнігі 1888 года)
Партрэтная фантазія мастака XIX стагоддзя (для кнігі 1888 года)
Attributed Coat and Shield of Arms of Otto IV, Holy Roman Emperor (Chronica Majora).svg
кароль Германіі
(Рымскі кароль)
9 чэрвеня 1198 — 5 снежня 1212
Каранацыя 12 ліпеня 1198, Ахенскі сабор, Ахен, Германія
Сумесна з Філіп Швабскі (9 чэрвеня 1198 — 21 чэрвеня 1208)
Папярэднік Генрых VI
Пераемнік Фрыдрых II
Сцяг Імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі
4 кастрычніка 1209 — 5 ліпеня 1215
Каранацыя 4 кастрычніка 1209, Сабор Святога Пятра, Рым, Італія
Папярэднік Генрых VI
Пераемнік Фрыдрых II
Нараджэнне 1175/1176
Браўншвайг, Ніжняя Саксонія
Смерць 19 мая 1218(1218-05-19)
замак Гарцбург (цяпер — у межах горада Бад-Гарцбург), Ніжняя Саксонія
Месца пахавання манастырская царква Св. Бласіуса, Браўншвайг
Род Вельфы
Бацька Генрых Леў
Маці Мацільда Плантагенет
Жонка 1-я: Беатрыса Старэйшая
2-я: Марыя Брабанцкая
Веравызнанне хрысціянства
Дзейнасць манарх
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

За ўдзел у вайне супраць Філіпа II Аўгуста, атрымаў графства Пуату і герцагства Аквітанію. Пасля смерці імператара Генрыха VI ён быў процістаўлен вельфскай партыяй Піліпу Швабскаму (1198), але быў пераможаны, хоць яму дапамагалі Англія, Данія і Папа Рымскі, з якім ён 8 чэрвеня 1201 склаў зневажальны Нейскі канкардат. Пасля забойства Піліпа, у 1208, Атон быў прызнаны нямецкім каралём, пераабраны ў Франкфурце, і 4 кастрычніка 1209 каранаваны ў Рыме.

Атон IV не стрымаў дадзеных Папе абяцанняў і заявіў прэтэнзію на вярхоўныя правы над Італіяй, Папа Інакенцій III у лістападзе 1210 адлучыў яго ад царквы і ў 1212 прызнаў Фрыдрыха II Гогенштаўфена законным германскім каралём. Уся паўднёвая Германія пасля гэтага адышла ад Атона. Пераможаны французскім каралём Піліпам II пры Бувіне (1214), Атон павінен быў саступіць суперніку; ён уцёк ў свае спадчынныя землі і адтуль ваяваў яшчэ з дацкім каралём Вальдэмарам і архібіскупам магдэбургскім.

Зноскі

ЛітаратураПравіць

  • Abel, «Kaiser О. IV und Konig Friedrich II».
  • Langerfeldt, «Kaiser О. IV».
  • Winkelmann, «Philipp von Schwaben und Otto IV von Braunschweig».
  Імператары Свяшчэннай Рымскай імперыі (да Атона I — «рымскія імператары») (800—1806)
800 814 840 843 855 875 877 881 887 891
   Карл I Людовік I  —  Лотар I Людовік II Карл II  —  Карл III  —    
891 894 898 899 901 905 915 924 962 973 983
   Гвіда Ламберт Арнульф  —  Людовік III  —  Берэнгар I  —  Атон I Атон II   
983 996 1002 1014 1024 1027 1039 1046 1056 1084 1105 1111 1125 1133 1137 1155
    —  Атон III  —  Генрых II  —  Конрад II  —  Генрых III  —  Генрых IV  —  Генрых V  —  Лотар II  —    
1155 1190 1197 1209 1215 1220 1250 1312 1313 1328 1347 1355 1378 1410
   Фрыдрых I Генрых VI  —  Атон IV  —  Фрыдрых II  —  Генрых VII  —  Людовік IV  —  Карл IV  —    
1410 1437 1452 1493 1508 1519 1530 1556 1564 1576 1612 1619 1637
   Жыгімонт Фрыдрых III Максіміліян I Карл V Фердынанд I Максіміліян II Рудольф II Маціяс Фердынанд II   
1637 1657 1705 1711 1740 1742 1745 1765 1790 1792 1806
   Фердынанд III Леапольд I Іосіф I Карл VI  —  Карл VII Франц I Іосіф II Леапольд II Франц II   

Каралінгі — Саксонская дынастыя — Салічная дынастыя — Гогенштаўфены — Вітэльсбахі — Габсбургі