Аўгуст Дамінік Пшаздзецкі

Аўгуст Дамінік Пшаздзецкі (польск.: August Dominik Przeździecki; 4 жніўня 1760, Заслаўе — 23 лістапада 1782) — граф, дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага, староста менскі і дэмбскі (Dębsk); пасол на сойм 1780.

Аўгуст Дамінік Пшаздзецкі
Герб «Рох III»
Староста менскі 1772 — 1782
Папярэднік	Антоній Тадэвуш Пшаздзецкі
Пераемнік	Міхал Бжастоўскі
Нараджэнне	4 жніўня 1760(1760-08-04) Заслаўе, Менскі павет, Менскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Смерць	23 лістапада 1782(1782-11-23) (22 гады)
Род	Пшаздзецкія[d]
Бацька	Антоні Тадэвуш Пшаздзецкі
Маці	Кацярына з Агінскіх[d]
Жонка	Ганна Алімпія з Радзівілаў
Дзеці	Міхал Пшаздзецкі[d]

Біяграфія

З роду Пшаздзецкіх гербу «Рох III» прыдомак Пежхаля, малодшы сын Антонія Тадэвуша, падканцлера літоўскага, і Катаржыны з Агінскіх, дачкі Юзафа, ваяводы троцкага. Старосціч менскі, пасля там жа быў старостай гродавым, і ўжо ў 20 год быў абраны паслом з менскага павета на Варшаўскі сойм разам з Антоніям Тызенгаўзам, старостай стралкоўскім (Strzałkі). Уладальнік маёнткаў Заслаўе і, верагодна, Дэмбск (Dębsk ці Dębów), які саступіў у 1778 годзе Яну Грабоўскаму.

У 1778 годзе пабраўся шлюбам з Ганнай Барбарай Алімпіяй Радзівіл, будучай пісьменніцай і мастачкай-аматаркай, дачкой князя Станіслава Радзівіла, падкаморага вялікага літоўскага, генерал-лейтэнанта літоўскіх войскаў, і Караліны Пацей, ваяводзічанкі троцкай. Меў з ёй адзінага сына Міхала, але той у час напалеонаўскіх войнаў страціў спадчыну, а яго нашчадкі праз палітычныя падзеі ў 1863 годзе вымушаны былі пакінуць Беларусь і, імаверна, аселі ў Любельскім ваяводстве, дзе ўжо не займалі важных пасад у грамадстве. Удава Аўгуста Дамініка адмовілася ў 1784 годзе апекаваць свайго сына і каля 1787 года выйшла замуж у другі раз за Тадэвуша Антонія Мастоўскага, графа на Астраменцку (Ostromęck), у будучым палітычнага дзеяча Чатырохгадовага сойму і Лістападаўскага паўстання, міністра ўнутраных спраў Княства Варшаўскага.

Сустракаюцца, патрабаваныя крытычнага ўдакладнення, звесткі, што пад яго малатком працавала ў Вільні масонская ложа «Касцёл мудрасці» (утворана 17 лістапада 1780 года пасля падзелу «Добрага Пастара», працавала на нямецкай мове), і адначасова з'яўляўся ганаровым сябрам ложы «Паўночны шчыт» («Bouclier du Nord»).

Літаратура

• Seweryn Uruski (hr.) Herbarz Szlachty Polskiej. Warszawa 1904-1931.
• Żychliński T. Złota księga szlachty polskiej, Poznań, T.1-31. 1879-1908.
• Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie, Volume 3, Muzeum Narodowe w Warszawie, 1958.