Аўсец

	Аўсец
	; Helictotrichon sempervirens
Навуковая класіфікацыя
Дамен:	Эўкарыёты
Царства:	Расліны
Аддзел:	Кветкавыя
Клас:	Аднадольныя
Парадак:	Метлюжкакветныя
Сямейства:	Метлюжковыя
Падсямейства:	Pooideae
Трыба:	Poeae
Падтрыба:	Aveninae
Род:	Аўсец
Міжнародная навуковая назва
	Helictotrichon Besser (1827)
Сінонімы
	Aristavena F.Albers & Butzin (1977); Avenastrum (K.Koch) Opiz (1852); Avenochloa Holub (1962); Danthorhiza Ten. (1811), nom. inval.; Elictotrichon Besser ex Andrz. (1823), nom. nud.; Heuffelia Schur (1866), nom. superfl.; Homalotrichon Banfi, Galasso & Bracchi (2005), nom. superfl.; Neoholubia Tzvelev (2009); Stipavena Vierh. (1906), nom. superfl.;
Тыпавы від
	Helictotrichon sempervirens (Vill.) Pilg.
Віды
	Гл. тэкст
GRIN	g:5486
IPNI	18175-1

Аўсец^[3] (Helictótrichon) — род кветкавых сямейства Метлюжковыя (Poaceae).

Навуковая назва роду паходзіць з грэчаскай мовы, ад слоў helictos — «скручаны» і trix — «волас», з-за скручаных у ніжняй частцы асцюкоў ніжніх кветкавых лускавінак^[4].

Батанічнае апісанне правіць

Аўсец лугавы (Helictotrichon pratense)

Шматгадовыя травяністыя расліны вышынёй каля 1 метра з паўзучымі падземнымі парасткамі (або без такіх), якія часам утвараюць густыя дзярновіны.

Сцёблы прамыя, похвы ў рознай ступені разламаныя, без вушак. Ліставыя пласцінкі лінейныя або нават вузкалінейныя, часта шчацінападобна ўздоўж згорнутыя або складзеныя, да 12 мм шырынёй.

Колькасць храмасом — 7^[4].

Распаўсюджанне правіць

Прадстаўнікі роду распаўсюджаныя па-за тропікаў у значнай частцы Еўразіі, у Паўночнай і Паўднёвай Афрыцы. У азіяцкіх і афрыканскіх тропіках сустракаецца на высакагор’ях.

17 відаў растуць на тэрыторыі былога СССР^[4].

Значэнне і прымяненне правіць

Усе віды роду з’яўляюцца кармавымі пашавымі раслінамі невысокай якасці, з-за высокай калянасці ліставых пласцінак. Вышэй за іншых цэняцца мезафільныя высакагорныя віды^[4].

Таксанамія правіць

Род па дадзеных Каралеўскіх батанічных садоў К’ю ўключае 41 від^[5]:, па іншых звестках род аб’ядноўвае 90 відаў^[6].

Аўсец пушысты (Helictotrichon pubescens). Батанічная ілюстрацыя з кнігі Яна Копса «Flora Batava», 1800—1934

Віды па дадзеных садоў К’ю:

Некаторыя віды, якія раней уключалі ў род, цяпер адносяцца да роду Trisetopsis Röser & A.Wölk (2013).

Зноскі

↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісванай у гэтым артыкуле групы раслін да класа аднадольных гл. раздзел «Сістэмы APG» артыкула «Аднадольныя».
↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 63. — 160 с. — 2 350 экз.
↑ ^а ^б ^в ^г Цвелёв 1976.
↑ Список видов рода Helictotrichon Besser (англ.). World Checklist of Selected Plant Families (WCSP). Royal Botanic Gardens, Kew.
↑ Виды рода Helictotrichon по сведениям ресурса The Plant List.

Літаратура правіць

Кім Г. А. Аўсец // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — С. 170. — 575 с., іл. — 10 000 экз.
Цвелев Н. Н. Злаки СССР / Отв. ред. Ан. А. Фёдоров. — Л.: Наука, 1976. — 788 с. — 2 900 экз.

Спасылкі правіць

Helictotrichon // The Plant List
Овсец: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.) (Праверана 7 студзеня 2014)

[1] Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.

[2] Пра ўмоўнасць аднясення апісванай у гэтым артыкуле групы раслін да класа аднадольных гл. раздзел «Сістэмы APG» артыкула «Аднадольныя».

[Киселевский-3] Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 63. — 160 с. — 2 350 экз.

[FOOTNOTEЦвелёв1976-4] а ^б ^в ^г Цвелёв 1976.

[5] Список видов рода Helictotrichon Besser (англ.). World Checklist of Selected Plant Families (WCSP). Royal Botanic Gardens, Kew.

[TPL-6] Виды рода Helictotrichon по сведениям ресурса The Plant List.

[3]

[1]

[2]

[4]

[5]

[6]