Баварска-Ландсгуцкае герцагства

Баварска-Ландсгуцкае герцагства (ням.: Teilherzogtum Bayern-Landshut) — герцагства ў складзе Свяшчэннай Рымскай імперыі, якое існавала ў 1353—1503 гадах.

Герцагства
Баварска-Ландсгуцкае герцагства
ням.: Teilherzogtum Bayern-Landshut
Герб Сцяг
Баварыя-Лансгут у 1363—1392 (уключаючы Мюнхен і Інгальштат, але без Штраўбінга)
<  <   >  > 1353 — 1503
Сталіца	Ландсгут
Рэлігія	Каталіцтва
Дынастыя	Вітэльсбахі
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Замак Бурггаўзен — адна з рэзідэнцый ландсгуцкіх Вітэльсбахаў

Калі ў 1347 годзе памёр імператар Людовік IV, то спачатку яго пяцёра сыноў кіравалі яго ўладаннямі сумесна, а затым, па Ландсбергскаму дагавору 1349 года, спадчына была падзелена. Стэфан, Вільгельм і Альбрэхт сталі сумесна кіраваць Ніжняй Баварыяй і Нідэрландамі. Праз чатыры гады спадчына была падзелена далей, і па Рэгенсбургскаму дагавору 1353 года Стэфан атрымаў новастворанае герцагства Баварыя-Ландсгут. У 1363 годзе Стэфан стаў таксама і герцагам Верхняй Баварыі, якая ў выніку была далучана да Баварыі-Ландсгут.

Пасля смерці Стэфана тры яго сына кіравалі герцагствам сумесна да 1392 года, калі яно было падзелена зноў, вылучыўшы асобныя герцагствы Баварыя-Мюнхен і Баварыя-Інгальштат.

Па рашэнні імператара ў 1429 годзе пакінутае без кіраўніка Баварска-Штраўбінскае герцагства было падзелена на тры часткі, адна з якіх увайшла ў склад Баварска-Ландсгуцкага герцагства. У 1447 годзе да Баварыі-Лансхут было далучана Баварска-Інгальштацкае герцагства.

У 1505 годзе пасля вайны за ландсгуцкую спадчыну Баварска-Ландсгуцкае герцагства было падзелена паміж Баварска-Мюнхенскім герцагствам і новаствораным герцагствам Пфальц-Нойбург.

Герцагі Баварска-Ландсгуцкія

• Стэфан II (1347—1375)
• Іаган II, Стэфан III і Фрыдрых (1375—1392)
• Фрыдрых (1392—1393)
• Генрых XVI (1393—1450)
• Людвіг IX (1450—1479)
• Георг (1479—1503)