Баранавіцкае партызанскае злучэнне паўднёвай зоны

Партызанскае злучэнне на тэрыторыі БССР у гады Вялікай Айчыннай вайны

Баранавіцкае партызанскае злучэнне паўднёвай зоныпартызанскае злучэнне, створанае ў кастрычніку—лістападзе 1943 года з мэтай узмацнення кіраўніцтва партызанскім рухам у паўднёвых раёнах (на поўдзень ад чыгункі Мінск — Брэст) Баранавіцкай вобласці. Злучэнне дзейнічала на акупаванай тэрыторыі Быценскага, Ляхавіцкага, Нясвіжскага, Клецкага і Ганцавіцкага (Пінская вобласць) раёнаў. З сакавіка 1944 года злучэнне называлася «Група №26». На поўначы Баранавіцкай вобласці дзейнічала Баранавіцкае партызанскае злучэнне.

Баранавіцкае партызанскае злучэнне паўднёвай зоны
Гады існавання кастрычнік-лістапад 1943 года — ліпень 1944 года
Краіна  СССР
Падпарадкаванне Беларускі штаб партызанскага руху
Уваходзіць у Савецкі партызанскі рух у Беларусі
Тып партызаны
Функцыя змаганне з акупантамі
Колькасць 2400 партызан (ліпень 1944 года)
Дыслакацыя Быценскі, Ляхавіцкі, Нясвіжскі, Клецкі раёны (Баранавіцкай вобласці) і Ганцавіцкі раён (Пінскай вобласці)
Войны Другая сусветная вайна
Вялікая Айчынная вайна
Удзел у
Камандзіры
Вядомыя камандзіры

Камандаванне правіць

Камандзіры:

Начальнік штаба — М. К. Зайцаў.

Структура правіць

У склад злучэння ўваходзілі тры брыгады:

4 асобных атрада:

На час злучэння з часцямі Чырвонай Арміі (3 — 12 ліпеня 1944) налічвала 2 400 партызан.

Літаратура правіць