Барыс Піліпавіч Калач
Барыс Піліпавіч Калач (1923—2001) — партызан Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
| Барыс Піліпавіч Калач | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 11 жніўня 1923 | |||||
| Месца нараджэння | ||||||
| Дата смерці | 18 снежня 2001 (78 гадоў) | |||||
| Месца смерці | ||||||
| Альма-матар | ||||||
| Грамадзянства | ||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
|||||
| Род войскаў | партызаны | |||||
| Гады службы | 1942—1944 | |||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | |||||
| Узнагароды і званні |
|
|||||
Біяграфія правіць
Барыс Калач нарадзіўся 11 жніўня 1923 года ў пасёлку Гародня (цяпер — горад у Чарнігаўскай вобласці Украіны). У 1939 годзе ён скончыў сямігадовую школу, у 1940 году — школу фабрычна-заводскага вучнёўства пры Гомельскім паравозарамонтным заводзе па спецыяльнасці токара па металу, пасля чаго застаўся працаваць на гэтым заводзе. З красавіка 1940 года працаваў токарам-інструментальшчыкам Чарнігаўскай машынна-трактарнай станцыі[1].
У пачатку Вялікай Айчыннай вайны Калач апынуўся ў акупацыі. У сакавіку 1942 года ён здолеў усталяваць сувязь з партызанскім атрадам Аляксея Фёдарава. Неўзабаве ён быў прыняты ў гэты атрад і прызначаны другім нумарам кулямётнага разліку. Удзельнічаў у рэйдах злучэння Фёдарава па Жытомірскай і Ровенскай абласцям. З красавіка 1943 года Калач займаў пасаду камандзіра аддзялення, а пасля стаў камандзірам дыверсійнага ўзвода. Летам-восенню 1943 года партызаны Калача падарвалі 54 эшалоны з важнымі грузамі, тэхнікай і жывою сілай праціўніка, 12 з якіх знішчыў асабіста Калач. Узвод паспяхова действовал да злучэння са савецкімі часцямі. У ліпені 1942 года Калач па заданню камандавання быў адпраўлены ў нямецкі тыл і развярнуў там актыўную падрыўную дзейнасць. У лістападзе таго ж гады ён атрымаў раненне і да канца вайны знаходзіўся у шпіталі[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнай Савета СССР ад 2 мая 1945 года за «ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў барацьбе супраць нямецкіх захопнікаў, праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм і за асаблівыя заслугі ў развіцці партызанскага руху» Барыс Калач быў удостоены высокага звання Героя Савецкага Саюзу з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка»[1].
Пасля заканчэння вайны Калач вярнуўся ў Гомель. У 1950 годзе ён скончыў Гомельскі педагагічны інстытут, пасля чаго працаваў дырэктарам сярэдняй школы. Памер 18 снежня 2001 года[1].
Ганаровы грамадзянін славацкого горада Медзілаборцэ. Быў таксама награждён ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, Чырвонай Зоркі і беларускім ордэнам «За службу Радзіме» 3-й ступені, шэрагам медалёў і замежных узнагарод[1].
Зноскі
- ↑ а б в г д Барыс Піліпавіч Калач на сайце «Героі краіны»
Літаратура правіць
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
- Подвигом прославленные. Киев, 1985.