Белавежа

вёска ў Польшчы

Белаве́жа[2] (польск.: Białowieża) — вялікая вёска ў Гайнаўскім павеце Падляскага ваяводства (Польшча), каля ракі Нараўка. Сядзіба гміны Белавежа. Насельніцтва складае 2270 чалавек (2002 г.).

Вёска
Белавежа
польск.: Białowieża
Герб
Герб
Краіна
Ваяводства
Павет
Гміна
Каардынаты
Заснаваны
1699
Вышыня цэнтра
163 м
Насельніцтва
  • 1 620 чал. (31 сакавіка 2021)[1]
Часавы пояс
Тэлефонны код
85
Паштовыя індэксы
17-230
Афіцыйны сайт
Белавежа на карце Польшчы ±
Белавежа (Польшча)
Белавежа
Белавежа (Падляскае ваяводства)
Белавежа

Гісторыя правіць

Сляды дзейнасці чалавека на тэрыторыі сучаснай гміны Белавежа сведчаць, што паселішча існавала тут у раннім каменным веку. Найстарэйшыя сляды дзейнасці чалавека датаваныя неалітам, прыкладна 5 тысяч гадоў таму. У 1827 ва ўрочышчы Старая Белавежа было адкрытае масавае пахаванне, а да 1976 года на тэрыторыі Белавежскага нацыянальнага парку налічана 30 месцазнаходжанняў курганоў.

У XIII стагоддзі ваколіцы Белавежы былі прыгранічнай тэрыторыяй Мазавецкага, Галіцка-Валынскага княстваў, Вялікага Княства Літоўскага і яцвяжскіх плямёнаў.

У часы Рэчы Паспалітай абодвух народаў абшар уваходзіў у склад Берасцейскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. Першыя згадкі пра паселішча ў Белавежы датаваныя 1639 годам, калі тут існаваў фальварак і двор караля Уладзіслава IV Вазы. Наступны двор паўстаў у часы панавання Аўгуста III Саса. У 1775 годзе вёска налічвала 20 двароў.

Па трэцім падзеле ў 1795 годзе Белавежа адышла да Расійская імперыі. Падчас Лістападаўскага паўстання 1831 года ўся лясная варта далучылася да паўстанцаў, а ў 1863 года тут адбываліся сутычкі аддзелаў Рамана Рагінскага, Ануфрыя Духінскага і Валерыя Урублеўскага з расійскімі войскамі.

У 1915—1918 года Белавежа знаходзілася пад акупацыяй Германіі, а ў 1919 сюды ўвайшлі польскія войскі.

 
Установа лясной адукацыі «Ягелонскае»

1 верасня 1939 Белавежу бамбардзіравалі лётчыкі Люфтвафэ, была пашкоджана царква. Пасля заняцця Белавежы 3-й танкавай дывізіяй Трэцяга рэйха яна была перададзена СССР, які заняўся высяленнем мясцовага насельніцтва ў Сібір. У час нямецка-савецкай вайны 322-і батальён нямецкай паліцыі праводзіў у ваколіцах забойствы мясцовага насельніцтва. У 1943 годзе тут дзейнічала партызанскія брыгады, аддзелы Арміі Краёвай а ў 19441945 у раёне Белавежскай пушчы дзейнічаў аддзел маёра Зыгмунта Шандаляжа «Лупашкі».

25 ліпеня 1944 Іосіф Сталін з дэлегатамі ПКНВ (Эдвард Асубка-Мараўскі, Андрэй Вітас) у Маскве падзялілі Белавежскую пушчу паміж ПНР і БССР. Белавежа адышла Польшчы.

Восенню 1944 г. звыш 6 тысяч жыхароў Белавежы Гайнаўскай гміны накіравалі ў ЦК КП(б)Б калектыўны ліст, у якім прасілі «партыю і ўрад БССР» далучыць г. Белавежу і Белавежскую пушчу да БССР[3].

У 1975—1998 гадах уваходзіла ў склад Беластоцкага ваяводства.

Гаспадарка правіць

 
Музей Белавежскага Нацыянальнага Парка

У Белавежы знаходзіцца сядзіба Белавежскага нацыянальнага парку, Белавежская геабатанічная станцыя (польск.: Białowieska Stacja Geobotaniczna) Варшаўскага ўніверсітэта, Інстытут біялогіі сысуноў Польскай Акадэміі навук[4] і Еўрапейскі цэнтр натуральных лясоў Інстытута паляўнічага лясніцтва.

Транспарт правіць

Ваяводская дарога 689 ад Бельска.

З 2005 года ў вёсцы Грудкі за 4 км ад Белавежы дзейнічае пешаходна-веласіпедны польска-беларускі памежны пераход.

Турызм правіць

 
Дырэкцыя Белавежскага нацыянальнага парку і музей прыроды

Белавежа прыцягальная для турыстаў дзякуючы нацыянальнаму парку «Белавежская пушча», уключанаму ў спіс Сусветнай спадчыны UNESCO. Дзейнічаюць аграсядзібы.

Славутасці правіць

 
Царква Св. Мікалая ў Белавежы
 
Абеліск, прысвечаны паляванню Аўгуста III у 1752 годзе.
 
Алтар у касцёле
 
Касцёл
  • Царква Св. Мікалая
  • Касцёл
  • абеліск на тэрыторыі палаца расійскага імператара
  • Палацава-паркавы ансамбль XIX стагоддзя.
  • чыгуначная станцыя Белавежа Таварная, пабудаваная ў 1903 годзе
  • скансен — музей пад адкрытым небам драўлянага дойлідства ўсходнеславянскага насельніцтва Падляшша
  • дом ксяндза (1933)
  • воданапорная вежа

Вядомыя асобы правіць

У вёсцы пахаваны беларускі вайсковы дзеяч Язэп Булак-Балаховіч.

Зноскі

  1. https://bdl.stat.gov.pl/api/v1/data/localities/by-unit/062013805022-0023076?var-id=1639616&format=jsonapi Праверана 5 кастрычніка 2022.
  2. Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 236-2010 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Рэспублікі Польшча на беларускую мову». Гл. польска-беларускую практычную транскрыпцыю.
  3. Вялікі Анатоль. На раздарожжы. Беларусы і палякі ў час перасялення (1944-1946 гг.) / Селяменеў В. Дз.. — Мінск: Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь. Установа адукацыі "Беларускі дзяржаўны педагагічны універсітэт імя Максіма Танка". Нацыянальны архіў Рэспублікі Беларусь. БДПУ, 2005. — 319; іл. с. — ISBN 985-435-915-8.
  4. Афіцыйны сайт цэнтра даследавання млекакормячых Польскай акадэміі навук у Белавежы (польск.)

Літаратура правіць

Спасылкі правіць